няко́ўкі, ‑ая, ‑ае.

Які дрэнна куецца. Някоўкі чыгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурда́

(тат. burda = мутны напітак)

дрэнна прыгатаванае, нясмачнае пітво або рэдкая (вадкая) ежа; баланда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паздаро́віцца, -іцца; безас.; зак.

У выразе: не паздаровіцца каму (разм.) — будзе дрэнна каму-н. за што-н., з-за чаго-н.

За невыкананне работы нам не паздаровіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

misbehave [ˌmɪsbɪˈheɪv] v. (oneself) дрэ́нна паво́дзіць сябе́ (асабліва пра дзяцей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

balls-up [ˈbɔ:lzʌp] n. slang, taboo глу́пства; не́шта дрэ́нна зро́бленае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гавары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -во́рыцца; незак.

Выказвацца, расказвацца, паведамляцца, вымаўляцца, выгаворвацца.

На сходзе многа гаварылася пра дысцыпліну.

Сёння дрэнна гаварылася.

◊

Як гаворыцца — як прынята гаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ill-treat

[,ɪlˈtri:t]

v.t.

дрэ́нна абыхо́дзіцца, зьдзе́кавацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бязво́кі, ‑ая, ‑ае.

Аднавокі; без вачэй; сляпы; які дрэнна бачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак.

Памыліцца пры падліку; дрэнна палічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядо́бра, безас., у знач. вык.

1. Дрэнна, не па душы.

Усё яму н.

2. каму. Пра цяжкі фізічны або душэўны стан.

Што табе н., мая галубка? Можа вадзіцы вып’еш?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)