Разм. Паспешліва ўцячы; даць драпака. Не толькі Данік, а і ўсе дзеці нібы чакалі толькі сігналу, каб драпануць адгэтуль на двор.Брыль.Як убачыў .. [Трахіма] Сенька, адразу драпануў у лазняк і знік.Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2.безл. (болеть от ссадин, ожогов) шчыме́ць; (печь) пячы́; (зудеть) свярбе́ць;
в го́рле са́днит у го́рле шчымі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм.
1. Зрабіць драпіну (драпіны) на чым‑н.; злёгку абдзерці. Падрапаць ногі аб іржышча. □ [Кухаркі] нават аканом баіцца: бегае то туды, то сюды ад адной фурманкі да другой і пакрыквае на парабкаў, каб часам чаго не пабілі, не падрапалі.Каліна.Лістоўкі, якія нельга было адклеіць, Ёшка падрапаў нажом.Пестрак.
2.Драпаць некаторы час; драпнуць некалькі разоў. Воўк прыціснуўся ў кут, заляскаў зубамі, падрапаў зямлю і палез угару.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гню́сны ’гнюсны’ (БРС, Нас., Шат.). Рус.гну́сный, польск.gnuśny ’інертны, вялы’, балг.гну́сен, серб.-харв.гну̏сан, ст.-слав.гнѫсьнъ і г. д. Прасл.*gnusьnъ. Вытворнае ад *gnus‑, якое параўноўваецца са ст.-ісл.gnúa ’церці’, грэч.χναύω > ’скрэбці, драпаць’. Формы тыпу гню́сны (з палатальным нʼ) тлумачацца экспрэсіўным характарам слова. Гл. Фасмер, 1, 422; Трубачоў, Эт. сл., 6, 184; Брукнер, 147; Слаўскі, 1, 305–306.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́зіць ’удараць’, ’абражаць’ (Нас., Гарэц.), разі́ць ’паразіць (пра хваробу)’ (паст., Сл. ПЗБ), ра́зіцца ’трапляць у няёмкае становішча’ (Нас., Гарэц.), ’абражацца’ (Гарэц.), рус.рази́ть ’біць, наносячы ўдары’, ’злаваць, крычаць’, укр.рази́ти ’біць’, польск.razić ’раніць’, ’надразаць’, чэш.raziti ’біць’, славац.raziť ’біць’, славен.ráziti ’драпаць’, балг.сразя́ ’паваліць адным ударам’. Да прасл.*raziti. Звязана з раз, рэ́заць (гл.) (Фасмер, 3, 434; Махэк₂, 510).