пазіты́ў

(лац. positivus = дадатны)

адбітак з негатыва, на якім светлыя і цёмныя часткі адпавядаюць іх сапраўднаму размеркаванню ў рэчаіснасці, а таксама фота- або кінаплёнка з такімі адбіткамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мо́мант

(лац. momentum)

1) імгненне, міг, вельмі кароткі прамежак часу;

2) этап у развіцці чаго-н., у жыцці каго-н. (напр. бягучы м.);

3) асобны бок якой-н. з’явы (напр. дадатны м.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазітыві́зм

(фр. positivisme, ад лац. positivus = дадатны)

ідэалістычны кірунак у філасофіі (узнік у 30-я гг. 19 ст. у Францыі), разнавіднасць агнастыцызму, якая адмаўляе пазнавальную каштоўнасць філасофскіх ведаў, тэарэтычнага мыслення ў цэлым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазіты́ў

(фр. positif, ад лац. positivus = дадатны)

адбітак з негатыва, на якім светлыя і цёмныя часткі адпавядаюць іх сапраўднаму размеркаванню ў рэчаіснасці, а таксама фота- або кінаплёнка з такімі адбіткамі (параўн. негатыў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́люс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзін з двух пунктаў перасячэння ўяўнай восі вярчэння Зямлі з зямной паверхняй, а таксама мясцовасць вакол гэтых пунктаў.

Паўночны п.

2. Адзін з двух супрацьлеглых канцоў электрычнага ланцуга або магніта (спец.).

Дадатны, адмоўны п.

3. перан. Што-н. зусім супрацьлеглае чаму-н. іншаму (кніжн.).

Гэтыя характары — два полюсы.

Полюсы свету (спец.) — пункты перасячэння нябеснай сферы т.зв. воссю свету, вакол якой адбываецца сутачнае вярчэнне гэтай сферы.

Паўночны і Паўднёвы полюсы свету.

Полюсы холаду (спец.) — вобласці найбольш нізкіх зімовых тэмператур на зямной паверхні.

Магнітныя полюсы Зямлі (спец.) — пункты на зямной паверхні, у якіх магнітная стрэлка з гарызантальнай воссю вярчэння прымае вертыкальнае становішча.

|| прым. по́люсны, -ая, -ае (да 2 знач.).

П. ток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

plus

[plʌs]

1.

prep.

1) плюс

Three plus two equals five — Тры плюс два бу́дзе пяць

2) а такса́ма

intelligence plus experience — ро́зум, а такса́ма до́сьвед

2.

adj.

дада́тны (напр. лік, электры́чны зара́д)

3.

n.

плюс (знак склада́ньня або́ дада́тнасьці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

по́люс м.

1. геагр. Pol m -(e)s, -e;

Паўно́чны по́люс Nrdpol m;

Паўднёвы по́люс Südpol m;

3. фіз. Pol m;

адмо́ўны по́люс Mnuspol m, negatver [-vər] Pol;

дада́тны по́люс Plspol m, positver [-vər] Pol;

гэ́та два по́люсы das sind zwei Ple

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́люс, ‑а, м.

1. Пункт перасячэння з зямной паверхняй уяўнай восі вярчэння Зямлі. Паўночны полюс. // Мясцовасць вакол гэтага пункта. Яшчэ тыдні за два да ад’езду Толева маці пачала збіраць і старанна ўпакоўваць чамаданы, быццам яны адпраўляліся на які Паўночны полюс. Даніленка.

2. Спец. Адзін з двух супрацьлеглых канцоў электрычнага ланцуга. Дадатны полюс. // Адзін з двух супрацьлеглых канцоў магніта або электрамагніта.

3. перан.; звычайна мн. (по́люсы, ‑саў). Што‑н. зусім супрацьлеглае чаму‑н. Міжволі прыгадаўся Іван Леўкін. Дзве славутасці — Леўкін і Задруцкі. Розныя людзі. Розныя душэўныя полюсы. Дадзіёмаў.

•••

Магнітны полюс — пункт зямнога шара, дзе магнітная стрэлка прымае вертыкальнае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́люс м., в разн. знач. по́люс;

Паўно́чны п. — Се́верный по́люс;

Паўднёвы п.Ю́жный по́люс;

магні́тны п.физ. магни́тный по́люс;

п. све́туастр. по́люс ми́ра;

дада́тны (адмо́ўны) п.физ. положи́тельный (отрица́тельный) по́люс;

п. хо́ладу — по́люс хо́лода

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ЗДАБЫВА́ННЕ КО́РАНЯ,

алгебраічнае дзеянне, адваротнае ўзвядзенню ў ступень.

Здабыць корань n-й ступені з ліку a — значыць знайсці такі лік (корань) x, n-я ступень якога роўна a. Матэм. запіс x = a . Задача З.к. n-й ступені з ліку a раўнасільная рашэнню ўраўнення xn a = 0 , якое мае роўна n каранёў. Калі a — сапраўдны дадатны лік, то 1 з каранёў таксама будзе сапраўдным дадатным лікам (арыфм. корань); пад задачай З.к. часта разумеюць знаходжанне менавіта арыфм. кораня. Напр. 81 4 = +3 (арыфм. корань 3), таму што (±3) 4 = 81 ; сярод уяўных лікаў (гл. Камплексны лік) ёсць яшчэ 2 карані: 81 4 = ±3i .

т. 7, с. 47

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)