гіратахо́метр

(ад гіра- + тахометр)

гіраскапічнае прыстасаванне для вызначэння вуглавой хуткасці аб’екта, дзе ўстаноўлена гэта прыстасаванне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіраарбі́та

(ад гіра- + арбіта)

гіраскапічны прыбор для вызначэння вугла адхілення ад плоскасці арбіты штучнага спадарожніка Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіраа́зімут

(ад гіра- + азімут)

прыбор для вызначэння вуглоў змены курсу і вуглоў павароту аб'екта вакол вертыкальнай восі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які важыць адзін пуд; ёмкасцю ў адзін пуд. Пудовая гіра. Пудовы кош. □ [Іван] навыбіраў [бульбы] поўны пудовы кош, падхапіў такі ж самы кош у маці і панёс высыпаць у палукаш. Чарнышэвіч. // Вельмі цяжкі, важкі. Сотні пудовых тамоў з наколанымі старонкамі.. [Зяма] прачытаў сваімі тонкімі чулымі пальцамі. Грахоўскі. [Міцька Заяц] быў вялізнага росту, меў пудовыя кулакі і, расказвалі, калісь адным ударам кулака забіў каня. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гірастабіліза́тар

(ад гіра- + стабілізатар)

гіраскапічнае прыстасаванне для стабілізацыі аб’ектаў або прылад, а таксама для вызначэння іх вуглавых адхіленняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́ятнік, ‑а, м.

1. Металічны пруток або ланцуг з цяжарам на канцы, які мерна вагаецца з боку ў бок у падвешаным стане. Мерна цікаў насценны гадзіннік, і яго маятнік, як дыск месяца, цьмяна пабліскваў, паволі раскачваючыся за мутным шклом. Лынькоў. Нечакана прывычнае, манатоннае пагойдванне маятніка спынілася: відаць, гіра апусцілася на ўсю даўжыню ланцужка. Даніленка.

2. Колца кішэннага і ручнога гадзінніка, якое рэгулюе яго ход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Свор 1 ‘лясны праход паміж балотамі’: лес у болоце, а кругом болото, счытай чыстэ болото кругом того свора; сво́рок ‘тс’ (ТС). Ведаць, да прасл. *sъverti ‘звязваць, сцягваць’, параўн. літ. suvérti ‘тс’, магчыма, першаснае *sǫvorъ, параўн. літ. дыял. sąvara ‘канал, што злучае азёры’, г. зн. ‘тое, што злучае розныя часткі балота’ або ‘тое, што “сціснута” балотамі’.

Свор 2 ‘нейкая мера’, ст.-бел. котёл пяти своровъ. Выводзяць з літ. svãras ‘фунт, гіра’ (Яблонскіс, 229).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гіравертыка́ль

(ад гіра- + вертыкаль)

прыбор для вызначэння напрамку сапраўднай вертыкалі або плоскасці гарызонта, а таксама вуглоў нахілу аб’екта да гэтай плоскасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гірадэ́мпфер

(ад гіра- + дэмпфер)

гіраскапічны прыбор для змяншэння вуглавых адхіленняў аптычнай восі кіназдымальнага апарата пры здымках з рухомых аб’ектаў (аўтамашыны, катэра).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіраско́п

(ад гіра- + -скоп)

махавік прыбора (ваўчок) на свабоднай восі вярчэння, які захоўвае нязменнае становішча пры ўсякім змяненні становішча самога прыбора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)