игра́ющий

1. прич. які́ (што) гуля́е; які́ (што) ігра́е; см. игра́ть​ 1, 2;

2. сущ. гуля́ючы, -чага м.; гуле́ц, -льца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́глі мн. Kégel pl;

гульня́ ў ке́глі Kégeln n -s, Kégelschieben n -s;

гуле́ц у ке́глі Kégelspieler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ігро́к м. Spíeler m -s, -;

спарт. першакла́сны ігро́к Spítzenspieler m;

запасны́ ігро́к Ersátzmann m -(e)s, -männer; гл. гулец

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фо́рвард

(англ. forward = літар. пярэдні)

гулец нападзення ў футболе, хакеі і некаторых іншых спартыўных гульнях.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сто́пер

(англ. stopper, ад stop = спыняць)

1) машына для бурэння свідравін, накіраваных уверх;

2) гулец абароны ў футболе і некаторых іншых спартыўных гульнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інса́йд

(англ. inside = літар. унутры)

гулец у футбольнай або хакейнай камандзе, які займае ў лініі нападу становішча паміж крайнім і цэнтральным гульцамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ДЗМІТРЭ́ЎСКІ Іван Апанасавіч

(11.3.1734, г. Яраслаўль, Расія — 8.11.1821),

рускі акцёр, рэжысёр, педагог, тэатр. дзеяч. Найб. значны прадстаўнік рус. сцэн. класіцызму. Правадзейны чл. Расійскай акадэміі (1802). Паплечнік Ф.Волкава па стварэнні т-ра ў Яраслаўлі. З 1756 у Пецярбургу ў трупе першага рус. пастаяннага публічнага т-ра. Сярод лепшых роляў: Сінаў, Дзмітрый («Сінаў і Трувор», «Дзмітрый Самазванец» А.Сумарокава), Альцэст («Мізантроп» Мальера), Валер («Гулец» Ж.Ф.Рэньяра), Усердаў («Усеагульнае апалчэнне» С.Віскаватава). Першы пастаноўшчык «Недаростка» Дз.Фанвізіна (1782) і выканаўца ролі Старадума.

т. 6, с. 125

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«БА́БКІ»,

бел. нар. гульня. Некалькі пар бабак (падкапытныя косці жывёл) ставяць на роўным месцы ў рад («кон»), і з абумоўленага месца кожны гулец па чарзе збівае іх біткай (вялікая бабка, набітая свінцом). Збітыя бабкі лічацца выйгранымі. Разнавіднасць гульні — біток, дзе замест бабак выкладаюць піраміду з арэхаў, вакол якой праводзіцца круг — «горад». Гульцы з абумоўленага месца кідаюць найбольшы арэх-біток у піраміду. Арэхі, выбітыя за мяжу круга, лічацца выйгранымі. Той, хто прамахнуўся, дабаўляе ў піраміду арэх. Гульня скончана, калі ўсе арэхі выбіты з «горада».

т. 2, с. 182

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

player

[ˈpleɪər]

n.

1) гуле́ц гульца́ m. (у спо́рце)

2) акто́р, акцёр -а m. (у тэа́тры)

3) музы́ка -і m. & f., музыка́нт -а m.

4) прайграва́льнік а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

блеф

(англ. bluff)

1) прыём пры гульні ў покер, калі гулец стараецца выклікаць у партнёраў уражанне, што яго карты мацнейшыя, чым у сапраўднасці;

2) выдумка, падман з мэтай запалохаць або стварыць перабольшанае ўяўленне аб сваіх магчымасцях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)