Verbum

віската́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

Пранізліва крычаць, утвараць высокія пранізлівыя гукі.

курня́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Пра катоў: ствараць гукі, падобныя на «курняў».

хлю́пат, -у, М -паце, м. (разм.).

Гукі, якія ўтвараюцца пры пераліванні, плёскаце вады.

зы́чны, -ая, -ае.

1. Звонкі, прарэзлівы.

З. голас.

2. Пра гукі мовы: які ўтвараецца пры праходжанні моцнага струменю паветра праз перашкоду ў якім-н. месцы моўнага апарату, а таксама пра літары, якія адлюстроўваюць такія гукі.

гукапраніка́льны, -ая, -ае.

Які лёгка прапускае гукі, шумы.

Гукапранікальныя сцены.

|| наз. гукапраніка́льнасць, -і, ж.

брэх, -у, м.

Гукі, характэрныя для сабак і некаторых іншых звяроў.

Б. лесніковых сабак.

бу́лькат, -у, М -каце, м.

Гукі, якія ўтвараюцца пры кіпенні, пераліванні або цячэнні вады.

прыду́шаны, -ая, -ае.

Пра голас, гукі: прыглушаны, здаўлены.

П. шэпт.

|| наз. прыду́шанасць, -і, ж.

пярэднеязы́чны, -ая, -ае.

У мовазнаўстве: які вымаўляецца пры дапамозе пярэдняй часткі языка.

Пярэднеязычныя гукі.