абсе́ў, ‑севу, м.

Тое, што і абсевак (у 1 знач.). Зрабіў агрэх на ворыве, зрабіў абсеў ці недасеў — грэх на душы, адказвай перад вялікай сям’ёй калгаснікаў. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expiate

[ˈeksp

іeɪt]

v.t.

адкупля́ць (віну́, грэх); загла́джваць, выкупля́ць (кры́ўду, віну́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

transgression

[trænsˈgreʃən]

n.

1) парушэ́ньне пра́віла

2) праві́ннасьць f.; грэх граху́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пазаляца́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Заляцацца да каго‑н. на працягу нейкага часу. Ніколі ў Жарнавіка не нараджалася думка пазаляцацца да.. [Сашы]. Пестрак. [Зянон:] — Маладая прыгожая бабка. Да такой бабкі яшчэ і пазаляцацца не грэх. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sin

[sɪn]

1.

n.

грэх граху́ і грэ́ху m.; немара́льны ўчы́нак

2.

v.i.

грашы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грех в разн. знач. грэх, род. граху́ и грэ́ху м.,

◊

не́чего греха таи́ть няма́ чаго́ граху́ таі́ць;

с грехо́м попола́м з грахо́м папала́м;

как на грех як на грэх;

от греха́ пода́льше дале́й ад граху́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

deadly​1 [ˈdedli] adj. смяро́тны, страшэ́нны;

a deadly enemy закля́ты во́раг;

deadly poison смяро́тны яд;

a deadly sin смяро́тны грэх;

a deadly wound смяро́тная ра́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Míssetat

f -, -en уст. злачы́нства, грэх

éine ~ begéhen* [vollbríngen*] — зрабі́ць злачы́нства; саграшы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

запанібра́та, прысл.

Разм. Як з роўным; проста, бесцырымонна. Колькі месяцаў .. [курсантам] упарта паўтаралі, што найбольшы дысцыплінарны грэх — быць з падначаленымі запанібрата. Шамякін. [Дзяўчыну] ужо бачылі і Міця і Плоткін — вясёлая, прыгожая, з хлопцамі запанібрата, носіць скураны лётны шлем. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанабэ́рыя, ‑і, ж.

Разм. Пыхлівасць, зазнайства, ганарыстасць. Я недалюбліваў гэтага чалавека за яго індычую надзьмутасць, за чэрствасць і незразумелую фанабэрыю. Сабаленка. Фанабэрыі хоць адбаўляй, а розуму не грэх было б і пазычыць. Прокша.

•••

Сагнаць фанабэрыю гл. сагнаць.

[Польск. fanaberia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)