Verbum

меты́л, -у, м.

Вугляродная група, якая ўваходзіць у склад многіх арганічных злучэнняў.

|| прым. меты́лавы, -ая, -ае.

М. спірт.

гу́ны, -аў, адз. гун, -а, м.

Група старажытных цюркамоўных плямён, якія ў 2—4 стст. уварваліся ў Еўропу.

ло́бі, нескл., н.

Група прадстаўнікоў эканамічна моцных структур, якія аказваюць уплыў на палітыку дзяржавы.

|| прым. лабі́сцкі, -ая, -ае.

спражэ́нне, -я, н.

1. гл. спрагаць².

2. У граматыцы: група дзеясловаў з аднолькавымі формамі змянення.

Дзеясловы другога спражэння.

ку́па, -ы, мн. -ы, куп, ж.

1. Група дрэў, кустоў, якія густа растуць.

К. кустоў.

2. Гурт, група (людзей).

К. людзей.

Калі робіш у купе, то не баліць у пупе (з нар.).

3. Вялікая колькасць чаго-н., куча (разм.).

К. саломы.

◊

Да купы (разм.) — у адно месца.

кальча́к, -а́, м. (спец.).

Група галін, лістоў, кветак, якія растуць на сцябле на адной вышыні.

|| прым. кальча́чны, -ая, -ае.

ба́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, банд і -аў, ж.

Група разбойнікаў, злачынцаў; шайка.

Узброеная б.

Б. рабаўнікоў.

пнеўмані́я, -і, ж.

Група захворванняў, якія характарызуюцца запаленчым працэсам у тканках лёгкіх і ў канцовых разгалінаваннях бронхаў; запаленне лёгкіх.

хе́ўра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (пагард.).

Група людзей, якія аб’ядналіся для разбою, злачынства; зграя, шайка, банда.

Сабралася х.