Ло́гаці, ’стукаць’ (Сл. Брэс.). Няясна. Магчыма, балтызм. Параўн. літ.klegė́ti ’грукаць, стукаць, моцна гаварыць, шумець’. Менш верагодна германізм — са шлёгаць ’біць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
din
[dɪn]1.
n.
го́ман, гру́кат, грук -у m.
2.
v.i.
гамані́ць, гру́каць, груката́ць
3.
v.t.
1) аглуша́ць кры́кам, гру́катам
2) паўтара́ць бяско́нца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
thump2[θʌmp]v.
1. сту́каць, мо́цна біць; бі́цца;
My heart was thumping wildly. Маё сэрца цяжка білася.
2. ця́жка, з шу́мам ру́хацца; гру́каць;
He thumped up the stairs. Ён з шумам падымаўся па сходах.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ту́гаць ‘гайдаць, вагаць, штурхаць’, ‘насіцца, тупацець’ (ТС). Першае значэнне, магчыма, у выніку перастаноўкі з гу́таць ‘гушкаць’, параўн., аднак, ту́гнуць ‘тупнуць’ (гл.), тугоце́ць ‘ідучы, грукаць абцасамі, падэшвамі абутку’ (Руб.) — выразна гукапераймальнага паходжання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Туру́каць ‘грукаць’ (Арх. Федар.): Ту‑ру, ту‑ру, па дуброўкі, / Ды там едзіць пан вялікі (Куп. і пятр. песні), сюды ж ‘падаваць гукі (пра жаўну)’, туруру́каць ‘падаваць гукі, турчаць’ (ТС). Гукаперайманне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Перабілі́ндаваць (неадабр.) ’перагаварыць аб усім’ (воран., Сцяшк. Сл.). Відаць, балтызм. Параўн. літ.bylà ’размова’, ’маўленне’. Магчыма, гэта кантамінаванае ўтварэнне ад bylà і bìldinti ’грукатаць, грукаць’, параўн. рус.натрепа́ться ’нагаварыцца’, бел.наля́скаць (языком).
хло́пать руко́й по столу́ ля́паць (гру́каць) руко́й па стале́;
ста́вни хло́пают акані́цы ля́паюць (бра́згаюць);
2.(чем-л. мягким или по мягкому) ля́паць; ля́скаць; (преимущественно в ладоши, по воде и т. п.) пля́скаць; (преимущественно крыльями, по плечу и т. п.) ло́паць; (по плечу — ещё) ля́паць;
3.(о пробках, выстрелах и т. п.) хло́паць, ба́хкаць;
4.(глазами) разг. лы́паць;
◊
хло́пать глаза́ми лы́паць вачы́ма;
хло́пать уша́ми разве́сіць (разве́шваць) ву́шы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
kołatać
незак.
1.грукаць, стукаць;
kołatać do drzwi — грукаць (стукаць) у дзверы;
2.o co дабівацца чаго; прасіць што; хадайнічаць аб чым;
kołatać (do kogo) o pomoc — прасіць дапамогі (у каго)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Пасхаро́тваць ’паламаць’ (карэліц., Шатал.). Славен.hfdati ’грызці, моцна біць’, ’есці с хрустам’, серб.-харв. лікск. rdati ’тс’, ’сварыць’, дуброўніцк. hrdati ’біць, моцна грукаць’. Узыходзяць да прасл.skwditi/skorditi, роднаснымі да якіх з’яўляюцца літ.skardўti ’разгрызаць’, ’разрываць’, ’таўчы’, лат.skärdtt ’драбіць, таўчы’ (Трубачоў, 8, 147).