tętent, ~u

м. тупат, грукат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łomot, ~u

м. грукат, грук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

grzechot, ~u

м. грукат, грук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сту́кат, ‑у, М ‑каце, м.

Моцны бесперапынны стук. Стукат і грукат, Машыны навокал снуюць. Астрэйка. Праз гэты грукат, да якога тут даўно прывыклі і людзі, і коні, і птушкі, сёння прабіваецца бадзёры стукат малатка па жалезе, нагадваючы мінулую касавіцу. Брыль. Брук грыміць стукатам колаў і конскіх падкоў. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Húfschlag

m -(e)s, -schläge гру́кат капыто́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geknátter

n -s трэск, траскатня́, гру́кат; страляні́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gerássel

n -s гру́кат, шум, ля́скат, бра́згат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грымлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З громам, грымотамі; грымотны. Мінула грымлівае гарачае лета. Самуйлёнак. // Які стварае моцны шум, грукат; грымучы. Грымлівы вадаспад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тарара́м ’шум, грукат; сварка, скандал’ (ТСБМ), параўн. укр., рус. тарарам ’тс’. Пашыранае нарашчэннем ‑м гукапераймальнае тарара́, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ogłuszający

аглушальны;

ogłuszający huk — аглушальны грукат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)