całokształt, ~u

м. сукупнасць;

całokształt stosunków społecznych — сукупнасць грамадскіх адносін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заканада́вец, ‑даўца, м.

1. Той, хто ўкладае законы.

2. перан. Той, хто аказвае ўплыў на ўстанаўленне норм грамадскіх паводзін, моды і пад. Заканадавец мод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канферэ́нцыя, ‑і, ж.

З’езд, нарада прадстаўнікоў якіх‑н. дзяржаў, партыйных, грамадскіх, навуковых і пад. арганізацый для абмеркавання і вырашэння пэўных пытанняў. Партыйная канферэнцыя. Літаратурная канферэнцыя.

[Лац. conferentia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leash [li:ʃ] n. павадо́к;

Аll dogs in public places must be on a leash. Усе сабакі ў грамадскіх месцах павінны быць на павадку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ахво́сце, ‑я, н.

1. Воўна, якая састрыгаецца з хваста, ног, галавы.

2. перан. Паслугачы, прыхільнікі рэакцыйных грамадскіх груповак; рэшткі разгромленых рэакцыйных арганізацыя. Нацыяналістычнае ахвосце. Фашысцкае ахвосце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расі́зм, ‑у, м.

Антынавуковая рэакцыйная тэорыя і палітыка, якія сцвярджаюць існаванне «вышэйшых» і «ніжэйшых» чалавечых рас і тым самым імкнуцца апраўдаць няроўнасць грамадскіх класаў і нацыянальнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

volunteer​1 [ˌvɒlənˈtɪə] n.

1. чалаве́к, які́ выконвае пра́цу на грама́дскіх пача́тках

2. добраахво́тнік; валанцёр;

Volunteers of America «Амерыка́нскія валанцёры» (арганізацыя накшталт Арміі вызвалення)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

геро́льд, ‑а, М ‑дзе, м.

Гіст. Вяшчальнік пры двары феадальнага правіцеля, а потым і пры двары манарха ў краінах Заходняй Еўропы. // Распарадчык на рыцарскіх турнірах, на грамадскіх святах.

[Ням. Herold.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэйд², -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Набег рухомых ваенных сіл у тыл праціўніка з мэтай ажыццяўлення баявых дзеянняў.

Р. партызанскіх атрадаў.

2. перан. Нечаканая рэвізія, праверка дзейнасці якіх-н. аб’ектаў, што праводзіцца групай актывістаў па заданні грамадскіх арганізацый.

Р. народных кантралёраў.

|| прым. рэ́йдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

społecznie

1. у грамадскіх адносінах;

pracować społecznie — весці грамадскую працу;

2. сацыяльна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)