дабрысці́, -брыду́, -брыдзе́ш, -брыдзе́; -брыдзём, -брыдзяце́, -брыду́ць; -бры́ў, -брыла́, -ло́; -брыдзі́; зак. (разм.).

Марудна, з цяжкасцю дайсці куды-н., да якога-н. месца.

Д. ў горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кантона́льный кантана́льны;

кантона́льный го́род кантана́льны го́рад;

кантона́льные вы́боры кантана́льныя вы́бары.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

borough [ˈbʌrə] n.

1. малы́ го́рад, мястэ́чка

2. го́рад, які́ выбірае аднаго́ ці бо́лей прадстаўніко́ў у парла́мент

3. гарадскі́ раён

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

borough

[ˈbɜ:roʊ]

n.

1) го́рад (з по́ўным самаўра́дам)

2) гарадзкі́ раён

3) малы́ го́рад, мястэ́чка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Сталі́ца ‘галоўны горад дзяржавы; цэнтр’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), столі́ца ‘цэнтр чаго-небудзь’ (ТС), ст.-бел. столица ‘тс’ (XVII ст., Карскі, 1, 415). З польск. stolica ‘трон, галоўны горад’ як чэшскае семантычнае запазычанне, гл. Басай-Сяткоўскі, Słownik, 340; Кохман, Stosunki, 129–130.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мі́сто ’горад’ (Клім., Булг.) місцо ’тс’ (Д.-З., Шн.). Да ме́ста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нава́жыцца, -ва́жуся, -ва́жышся, -ва́жыцца; зак., з інф.

Намерыцца нешта зрабіць, рашыцца на што-н.

Н. сказаць праўду.

Н. пераехаць у другі горад.

|| незак. нава́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адрадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., каго-што.

Выклікаць адраджэнне каго-, чаго-н., аднавіць пасля перыяду разбурэння, заняпаду.

А. горад.

А. традыцыі.

|| незак. адраджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

юбіля́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, чый юбілей адзначаецца, святкуецца.

Акадэмік-ю.

Горад-ю.

Віншаваць юбіляра.

|| ж. юбіля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сталі́чны столи́чный;

~ныя го́сці — столи́чные го́сти;

с. го́рад — столи́чный го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)