Зу́зліць ’плакаць, ныць’ (ашмян., Сл. паўн.-зах.). Параўн. укр. уст. дыял. зу́зи, зу́зни ’шум, гоман’ (Жэлях.). Верагодна, гукапераймальнае, магчыма, з літ. zū̃zti ’гусці’ > *зусці > *зузла ’той, хто гудзіць (ные)’ > зузліць ’ныць’. Параўн. зурзаць, зюзюкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

noise

[nɔɪz]

n.

шум, го́ман, зык -у m.

to make noise — шуме́ць; гамані́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аніво́дны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Ні адзін, зусім ні адзін. У лесе аніводнага гуку, толькі гоман працяжны, ціхі ўгары. Галавач. Я не чуў пра цябе, мой народ, Аніводнага слова благога. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́цісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Гучны, працяты; раскацісты (пра смех). Сюды ж, у гэтую сімфонію фабрычных гудкоў, далучаецца грукат .. сялянскіх калёс, гоман рыбакоў, стук вёсел і закацісты смех вясёлага чалавека. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; незак.

Разм. Тое, што і шапацець. У наваколлі панаваў тады толькі бясконцы гоман дажджу, што лапатаў па дахах дамоў,.. шапатаў у кронах дрэў і цурчэў. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uproar

[ˈʌprɔr]

n.

1) крыклі́вае замяша́ньне; хвалява́ньні

2) га́лас, го́ман, гвалт -у m., кры́кі pl.; сумятня́ f.

to make uproar — падня́ць га́лас, го́ман

in an uproar — у ста́не вялі́кага замяша́ньня, разгу́бленасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Садо́м ’бязладдзе, сумятня, гоман, крык’ (ТСБМ), садома ’тс’ (Ант.). Рус. содо́м, укр. содо́ма ’тс’. З грэч. Σόδομα και Γόμορρα — назвы старажытных гарадоў, якія былі знішчаны за грахі і распусту. Гл. Праабражэнскі, 2, 349; Фасмер, 3, 706.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szum, ~u

м. шум; гоман;

narobić ~u — узняць шум; нарабіць шуму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hubbub

[ˈhʌbʌb]

n.

1) шу́мная гамо́нка, мітусьня́, замяша́ньне n.

2) го́манm., гул галасо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыпадо́бніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што да чаго.

1. Зрабіць падобным на каго‑, што‑н.

2. Апісваючы, апавядаючы аб кім‑, чым‑н., параўнаць з кім‑, чым‑н., супаставіць. Прыпадобніць гоман да шуму лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)