pędzić
незак.
1. гнаць;
pędzić konie do wody — гнаць каней да вады;
pędzić kogo do roboty перан. прымушаць працаваць каго;
2. імчацца;
pędzić co koń wyskoczy — імчацца з усіх сіл;
3. гнацца;
pędzić za kim — гнацца за кім;
4. гнаць;
pędzić wódkę — гнаць самагонку;
pędzić życie burzliwe — весці бурнае жыццё
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Карэ́таць ’гнаць марудлівага’. Да карэта? (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
труна́, ‑ы; мн. труны, трун; ж.
1. Сацыяльная скрынка, у якой хаваюць памёршага. Неўзабаве была гатова труна. Сасновая, з выгаблеваных дошак, якія пахлі смалой. Дайліда. Назаўтра хавалі забітых. За трунамі ішло паўгорада. Плакалі трубы аркестра, плакалі людзі, плакаў і Сцёпка. Хомчанка.
2. у знач. вык. Пагібель, канец; вельмі дрэнна. Чалавек ледзь дацягнуўся да хаты, і праз два тыдні — труна. Машара.
•••
Гнаць у труну гл. гнаць.
Да труны — да смерці (не забыцца, помніць).
Загнаць (увагнаць, звесці) у труну гл. загнаць.
Легчы ў труну гл. легчы.
Труна чакае — пара паміраць.
Хоць у труну кладзі гл. класці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
flößen
vt
1) сплаўля́ць (лес); гнаць плыты́
2)
Milch ~ — здыма́ць вяршкі́ [смята́нку] з малака́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Абганя́цца ’адмахвацца ад насякомых’, параўн. агон ’хвост’ да гнаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bootleg
[ˈbu:tleg]
1.
v.
гнаць самаго́нку
2.
adj.
нелега́льна ро́блены, прадава́ны, самаго́нны
3.
n.
самаго́нка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Паго́нь ’хуткі рост’ (Сцяшк. Сл.), погоня ’адросткі’ (ТС). Да гнаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суго́н у фразеалагізме гнаць у сугон ’настойліва неадступна прымушаць’ (Янк. БФ), ’пагоня’, суго́н‑паго́н ’тс’ (Гарэц.), суго́н ’месца павароту плуга’ (лельч., Лекс. Бел. Палесся), ’сцяжынка, пратоптаная жывёлай’ (слаўг., Яшк.). Рус. дыял. (паўн.) суго́н ’пагоня’; ад су- і гон < гнаць; гл. Фасмер, 3, 793.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пражану́ць ’выгнаць, прагнаць’ (Др.-Падб.), ’прагнаць (смагу, голад)’ (Ян.). Гл. жэнуць, гнаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Псю́рыць ’гнаць’, прыпсюрыць ’прыгнаць’ (дзярж., Нар. сл.). Утварэнне на базе *псюр < польск. psiurz ’псяр’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)