су́точный су́тачны;

су́точный похо́д су́тачны пахо́д;

су́точный цыплёнок су́тачнае кураня́;

су́точный рацио́н су́тачны рацыён;

су́точная гото́вность мор. су́тачная гато́ўнасць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад затачыць.

2. у знач. прым. Завостраны. [Кастравіцкі] адчуваў у сабе гатоўнасць хоць зараз жа сесці за стол, узяць у рукі заточаны аловак, аркуш паперы, патануць у знаёмай стыхіі думкі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hílfsbereitschaft

f - гато́ўнасць (да)памагчы́ (gegenüber D – каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гасці́ннасць, ‑і, ж.

Жаданне, гатоўнасць прыняць гасцей і пачаставаць іх; ветлівасць, сардэчнасць у абыходжанні з гасцямі. На твары [Дашчынскай] — бесклапотнасць і ветлівая гасціннасць гаспадыні, што ўзрадавана сябрам. Асіпенка. Пагасцілі госці Ды дзяўчыне кажуць: — Дзякуй за частунак, За гасціннасць вам. Русак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гото́вность гато́ўнасць, -ці ж.;

в боево́й гото́вности у баяво́й гато́ўнасці;

в гото́вности напагато́ве;

испе́чь до по́лной гото́вности спячы́ по́ўнасцю, прапячы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gútwilligkeit

f -

1) до́брая во́ля

2) гато́ўнасць да паслу́г, дабраду́шнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

альтруі́зм

(фр. altruisme, ад лац. alter = іншы)

бескарыслівае служэнне людзям, гатоўнасць ахвяраваць для іх сваімі асабістымі інтарэсамі (проціл. эгаізм).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Schlágfertigkeit

f -

1) баява́я гато́ўнасць

2) знахо́длівасць

3) дасці́пнасць, тра́пнасць (адказу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábwehrbereitschaft

f -, -en вайск.

1) гато́ўнасць да абаро́ны

2) дзяжу́рная часць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

слі́пер

(ад англ. sleep = спаць)

той, каго прыводзяць у гіпнатычны стан з мэтай унушыць яму пэўныя адчуванні, выклікаць гатоўнасць да пэўных дзеянняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)