падно́жжа ср. подно́жие; основа́ние; (у памятника — ещё) пьедеста́л;

п. гары́ — подно́жие (основа́ние) горы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сла́лам, ‑а, м.

Скарасны спуск на лыжах з гары па спецыяльнай трасе як від горналыжнага спорту. Спаборніцтвы па слаламу.

[Нарв. slalom.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кар

(ням. Kar)

чашападобнае паглыбленне каля вяршыні гары, што ўтвараецца пад уплывам марознага выветрывання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

го́рбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., што.

Выгінаць гарбом; сутуліць. А бабулька горбіць плечы, Бы з гары, зл[азіць] з печы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раската́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.; каго-што.

Катаючы, надаць вялікую хуткасць каму‑, чаму‑н. Раскатаў санкі і пусціў з гары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

protuberance

[prəˈtu:bərəns]

n.

вы́ступ -у m. (гары́); вы́пукласьць f.; вы́гін -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sled(ge)2 [sledʒ] v.

1. ката́цца/вазі́цца на са́нках;

go sledging вазі́цца на са́нках (асабліва з гары)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скасаго́р, скасаго́рыца ‘пакаты бок гары’ (слаўг., Яшк.; шальч., Сл. ПЗБ). Гл. касагор.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насыпны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які насыпаецца куды‑н. Насыпны грунт.

2. Утвораны шляхам насыпання. Замак быў пабудаваны на насыпной гары. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шумналі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае лісце, што ўтварае шум (у 1 знач.). А дуб на гары шумналісты Трымаецца смела адзін. Маркевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)