мія́змы, ‑аў; адз. міязма, ‑ы, ж.

Кніжн. Па старых уяўленнях — ядавітыя выпарэнні, газы, якія ўтвараюцца пры гніенні і нібыта выклікаюць заразныя хваробы.

[Грэч. miasma — забруджванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газ​I

1. хим. газ, род. га́зу м.;

грему́чий газ грыму́чы газ;

свети́льный газ свяці́льны газ;

слезоточи́вый газ слёзатачы́вы газ;

уду́шливый газ уду́шлівы газ;

2. газы га́зы, -заў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аклюзава́ць

(лац. occludere = замыкаць)

мець здольнасць паглынаць газы (пра металы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БО́ЗЕ-ГАЗ,

квантавы газ часціц (ці квазічасціц) з нулявым або цэлалікавым спінам (базонаў). Падпарадкоўваецца Бозе—Эйнштэйна статыстыцы. Да Бозе-газаў адносяцца аднаатамныя газы з атамамі, якія маюць цотны лік нуклонаў (напр., гелій ​4He), газы фатонаў і некаторых квазічасціц (напр., фанонаў).

т. 3, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

duszący

dusząc|y

задушлівы, удушлівы;

gazy ~e — удушлівыя газы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гідракампрэ́сар

(ад гідра- + кампрэсар)

гідраўлічны кампрэсар, які сціскае газы пры дапамозе вадкасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кра́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Памянш. да крама; невялікая крама. [Волька] ўжо абышла кааператыўныя крамкі: купіла газы, цукерак дзецям, мыла, дастала і хусцінку старой. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Furz

m -es, Fürze груб. га́зы, што выхо́дзяць (з кішэ́чніка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паарышто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Арыштаваць усіх, многіх. У час вайны ніхто вечарам агню не запальваў: не было газы ды і небяспечна. Маглі наляцець фашысты і ўсіх паарыштоўваць. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільтрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Ачышчаць, прапускаючы праз фільтр (вадкасць, газы). Фільтраваць ваду.

2. Прапускаць праз сябе вадкасць. Пясок пустыні фільтруе зімнюю вільгаць.

3. перан. Разм. Падвяргаць адбору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)