брахлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які любіць брахаць. Брахлівы сабака.

2. Які любіць хлусіць, маніць; ілжывы.

3. Балбатлівы, гаваркі. Брахлівы чалавек.

4. Які нагадвае сабачы брэх. Брахлівы гоман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

talkative [ˈtɔ:kətɪv] adj. гаваркі́, гаманкі́, гаварлі́вы, гаманлі́вы, балбатлі́вы

♦

as talkative as a parrot балбатлі́вы як папуга́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гутарлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Гаваркі, схільны да размоў. Заўсёды гутарлівы, Іван Мацвеевіч цяпер упарта маўчаў. Бядуля. // перан. Шумлівы, ажыўлены; незмаўкальны. Гутарлівы бор. □ Збоку ветру ў такт спявае Гутарлівы ручаёк. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

elokwentny

1. красамоўны;

2. жарт. гаваркі; балбатлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Прагаворны ’гаваркі’ (гродз., Сл. ПЗБ). Да прагаварыць, аднак словаўтварэнне нетыповае. Магчыма, паўплывала і польск. przegwarzyć ’прабалбатаць, прабалакаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

communicative

[kəˈmju:nɪkətɪv]

adj.

1) тава́рыскі, гаваркі́

2) камунікаты́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verbose

[vɜ:rˈboʊs]

adj.

1) шматсло́ўны

2) гаварлі́вы, гаваркі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

voluble

[ˈvɑ:ljəbəl]

adj.

1) гаваркі́, гаварлі́вы

2) шматсло́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wordy

[ˈwɜ:rdi]

adj.

1) гаваркі́, шматсло́ўны

2) сло́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пляндзі́вый ’надакучлівы’ (Мат. Маг.). Магчыма, са ст.-польск. pletliwy ’баламут, гаваркі, балбатун’ < pleść ’плясці’, або ад plątać ’блытаць’, гл. ппяптаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)