п’яні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́ць; незак., каго-што.

Рабіць п’яным.

Віно п’яніць.

Духмяны пах квецені п’яніў галовы.

Поспехі п’яняць (перан.).

|| зак. ап’яні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны.

Шчасце ап’яніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мальва́зія, ‑і, ж.

Сорт ранняга вінаграду. // Салодкае віно з гэтага гатунку вінаграду.

[Іт. malvasia ад назвы горада Мальвазіі ў Грэцыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэсе́ртны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэсерту. Дэсертнае віно. Дэсертная лыжы,

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сідр, ‑у, м.

Слабае віно, якое атрымліваецца ў выніку браджэння яблычнага соку.

[Фр. cidre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЛІНТВЕ́ЙН

(ад ням. glühender Wein гарачае віно),

гарачы напітак з вінаграднага віна з цукрам і вострымі прыправамі.

т. 5, с. 298

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

jabcok, ~u

м. разм. віно з яблыкаў; яблычнае віно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

буке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Падабраныя і прыгожа складзеныя ў пучок кветкі.

2. Сукупнасць араматычных і смакавых уласцівасцей чаго-н.

Б. чаю.

Гэта віно мае асаблівы б.

|| прым. буке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іскры́сты, -ая, -ае.

1. Які ззяе, зіхаціць іскрамі, бліскучы.

І. снег.

2. Які вылучае іскры.

Іскрыстае полымя.

3. перан. Яркі, выразны; агністы.

І. смех.

Іскрыстая радасць.

4. Шыпучы, пеністы.

Іскрыстае віно.

|| наз. іскры́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабрадзі́ць, ‑бродзіць; зак.

Кончыць брадзіць, зрабіцца гатовым у выніку браджэння (пра піва, віно).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вино́ ср.

1. віно́, -на́ ср.;

2. (водка) разг. гарэ́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)