approach​1 [əˈprəʊtʃ] n.

1. прыбліжэ́нне, набліжэ́нне, надыхо́д; прыхо́д;

the welcome ap-proach of spring доўгачака́ны надыхо́д вясны́

2. падыхо́д (да праблемы)

3. падыхо́д (да порта, ракі і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тэмперату́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Разм. Мець павышаную, высокую тэмпературу цела. Нейкая недабрата пачулася яшчэ з вясны: Марына часам злёгку тэмпературыла, слабела, яе адольвала стома. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкува́ць, ‑куе; зак., што і без дап.

Тое, што і адкукаваць (у 1 знач.). І здаецца, Зязюля даўно адкувала, І не чутна За вокнамі Звону вясны. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дае́здзіць сов., разг., в разн. знач. дое́здить;

д. да вясны́ — дое́здить до весны́;

каня́ зусі́м ~дзілі — ло́шадь совсе́м дое́здили

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alegoria

alegori|a

ж. алегорыя;

posąg był ~ą wiosny — статуя была алегорыяй вясны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гука́нне н Ánruf m -(e)s, -e, Zúruf m -(e)s, -e;

гука́нне вясны́ (свята) (das) Rúfen des Frühlings (ein traditionelles Fest)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́стаўка ж заал Schwálbe f -, -n;

пе́ршая ла́стаўка die érste Schwálbe;

◊ адна́ ла́стаўка вясны́ не ро́біць éine Schwálbe macht noch kéinen Sómmer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гуд, ‑у, м.

Тое, што і гудзенне. Пчаліны гуд. □ Мы слухалі з табой прыход вясны ў полі, Спеў жаўрука нястомны, Машын сталёвых гуд. А. Астапенка.

•••

Гудам гудзець гл. гудзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верхаўё, ‑я, н., зб.

Разм. Верхняя частка спілаванага і ачышчанага ад галля дрэва. [Буднік:] — Дзялянка вялікая, хаця б да вясны ўправіліся паваліць. А падборка верхаўя, сучча, ламачча мала зойме? Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбадзёрлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які надае ўпэўненасць, сілу, падымае настрой. Падбадзёрлівы тон. □ Халоднае золкае паветра ўварвалася ў пакой, прынёсшы з сабой непаўторныя пахі вясны — свежыя, падбадзёрлівыя, поўныя неспакою, абнаўлення. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)