Beféhlshaber

m -s, - камандзі́р, кама́ндуючы, вярхо́ўны нача́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

in chief

на чале́, гало́ўны, вярхо́ўны

commander in chief — гало́ўнакама́ндуючы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

priest [pri:st] n.

1. свяшчэ́ннік, свята́р;

a parish priest кюрэ́

2. жрэц;

a high priest вярхо́ўны жрэц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ге́тман, ‑а, м.

1. У 16–17 стст. на Украіне — выбарны начальнік казацкага войска; у 17–18 стст. — вярхоўны правіцель Украіны.

2. У 16–18 стст. — камандуючы войскамі ў Вялікім княстве Літоўскім і ў Польшчы.

[Ням. Hauptman — начальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́па, ‑ы, м.

Вярхоўны галава рымска-каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан. Рымскі папа. □ Марыю разам з другімі прыгожымі дзяўчатамі з другіх прыходаў пасылалі аднойчы на нейкую ўрачыстую імшу, якую правіў сам папа ў саборы Святога Пятра. Лынькоў.

[Лац. papa, ад грэч. pappas — бацька.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Óberstaatsanwalt

m -(e)s, -e i -anwälte вярхо́ўны пракуро́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каміса́р м. Kommissár m -(e)s, -e;

вае́нны каміса́р Kríegskommissar m;

вярхо́ўны каміса́р Hóher Kommissár

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

юпі́тэр, ‑а, м.

1. Магутная электрычная дугавая лямпа, якая выкарыстоўваецца ў кінатэхніцы для штучнага або камбінаванага дсвятлення пры кіназдымках.

2. (з вялікай літары). Пятая па адлегласці ад Сонца, самая вялікая планета сонечнай сістэмы.

3. (з вялікай літары). У старажытнай рымскай міфалогіі — вярхоўны бог.

[Ад лац. Jupiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галоўнакама́ндуючы м. вайск. Óberkommandierende (sub) m -n, -n; Óberbefehlshaber m -s, -;

Вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы der Óberste Beféhlshaber

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скліка́нне ср.

1. сзыва́ние; склика́ние;

2. созы́в м.;

Вярхо́ўны Саве́т СССР пе́ршага ~ння — ист. Верхо́вный Сове́т СССР пе́рвого созы́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)