дэнатураліза́цыя, ‑і, ж.

Выхад грамадзянін з падданства той ці іншай дзяржавы па ўласнаму жаданню або пазбаўленне яго гэтага падданства па рашэнню дзяржаўных органаў.

[Фр. dénaturalisation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфі́нктэр, ‑а, м.

Спец. Кольцападобная мышца, скарачэнне якой замыкае або звужвае якую‑н. вонкавую адтуліну або выхад з трубчастага органа. Сфінктэр прамой кішкі.

[Грэч. sphinktēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесперашко́дны úngehindert; úngehemmt; frei (свабодны);

бесперашко́дныы увахо́д і вы́хад fréier Ein- und Áusgang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вы́хлап, ‑у, м.

Выхад адпрацаваных газаў з цыліндраў рухавіка ўнутранага згарання праз выхлапную трубу. Машына пакаціла. Сіні дым з выхлапу.. тхнуў у твар. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрэ́

(фр. entree)

1) клоунскі нумар у цырку;

2) выхад аднаго або некалькіх выканаўцаў у балеце;

3) урачысты выхад касцюміраваных персанажаў у бальную залу (у сярэдневяковай Еўропе).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фацэ́лія, ‑і, ж.

Травяністая расліна сямейства вадаліснікавых, асобныя віды якой з’яўляюцца меданоснымі. Каб павялічыць выхад мёду, многія калгасы пачалі засяваць на полі новую тут культуру — фацэлію. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

emergence

[ɪˈmɜ:rdʒəns]

n.

1) зьяўле́ньне n.

2) вы́хад -у m. (зь нізо́ў, бе́днасьці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

палане́нне, ‑я, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. палаюць (у 1, 2 знач.).

2. Разм. Палон. А дзе ж той выхад? дзе збавенне З няволі цяжкай, з паланення? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авуля́цыя

(н.-лац. ovulatio)

выхад даспелай жаночай палавой клеткі з яечніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпікру́за

(гр. epikrusis = выхад)

канцавая частка тактаметрычнага перыяду, што адкрываецца анакрузай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)