адчыні́ць, -чыню́, -чы́ніш, -чы́ніць; -чы́нены; зак., што.

Адводзячы, знімаючы або адстаўляючы ўбок тое, чым перакрыты ўваход ці выхад у якое-н. памяшканне (пасудзіну і пад.), зрабіць даступнай унутраную ці знешнюю прастору.

А. акно.

А. кубел.

|| незак. адчыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

breakaway​1 [ˈbreɪkəweɪ] n.

1. вы́хад (з партыі, арганізацыі)

2. адыхо́д (ад традыцый і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

exodus

[ˈeksədəs]

n.

ма́савы вы́езд, вы́хад (асабл. пра эмігра́нтаў)

•

- Exodus

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

exit​1 [ˈeksɪt, ˈegzɪt] n.

1. вы́хад (з будынка);

the emergency exit запасны́ вы́хад;

no exit (надпіс) вы́хаду няма́;

exit only(надпіс) увахо́ду няма́

2. вы́езд;

exit (як дарожны знак) вы́езд на і́ншую даро́гу;

an exit visa выязна́я ві́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Nótausgang

m -(e)s, -gänge запасны́ вы́хад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэнатураліза́цыя, ‑і, ж.

Выхад грамадзянін з падданства той ці іншай дзяржавы па ўласнаму жаданню або пазбаўленне яго гэтага падданства па рашэнню дзяржаўных органаў.

[Фр. dénaturalisation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфі́нктэр, ‑а, м.

Спец. Кольцападобная мышца, скарачэнне якой замыкае або звужвае якую‑н. вонкавую адтуліну або выхад з трубчастага органа. Сфінктэр прамой кішкі.

[Грэч. sphinktēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесперашко́дны úngehindert; úngehemmt; frei (свабодны);

бесперашко́дныы увахо́д і вы́хад fréier Ein- und Áusgang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́хлап, ‑у, м.

Выхад адпрацаваных газаў з цыліндраў рухавіка ўнутранага згарання праз выхлапную трубу. Машына пакаціла. Сіні дым з выхлапу.. тхнуў у твар. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрэ́

(фр. entree)

1) клоунскі нумар у цырку;

2) выхад аднаго або некалькіх выканаўцаў у балеце;

3) урачысты выхад касцюміраваных персанажаў у бальную залу (у сярэдневяковай Еўропе).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)