Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
carve[kɑ:v]v.
1. рэ́заць, вырэ́зваць, выраза́ць (па дрэве, косці і да т.п.); высяка́ць (з каменю)
2. рэ́заць (смажаніну) кава́лачкамі
♦
carved in stone які́ нельга змяні́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
statue[ˈstætʃu:, ˈstætju:]n. ста́туя;
a statue in marble ста́туя з ма́рмуру;
the Statue of Liberty Ста́туя Свабо́ды (ЗША);
cast a statueвысяка́ць ста́тую;
erect a statue узво́дзіць ста́тую
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
цэ́ра, ‑ы, ж.
Уст. Высушаны грыб, які запальваецца ад іскры пры высяканні агню. А дзед тым часам кончыў лыка драць, Галля ды буралому нанасіў, На цэру высек іскру красівом, Падзьмуў, і ўміг ахоплены агнём Лом разгарэўся.Танк.Коля знайшоў ля рэчкі блішчасты востры каменьчык, выняў з кішэні крэсіва і цэру, пачаў высякаць іскру.Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стука́н ‘вельмі высокі чалавек’ (Мат. Маг.). Параўн рус.истука́н ‘ідал, бажок’, што з стараж.-рус., ц.-слав.истуканъ ‘які выразаны, высечаны’, залежны дзеепрыметнік прош. ч. ад истукати ‘высякаць, выразаць з дрэва, каменя’, якое звязана чаргаваннем галосных з тъкнѫти ‘ткнуць’ (гл. тыкаць) (Фасмер, 2, 144).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сякі́ла ’сякач для крэсіва’ (паўн.-віц., Нар. лекс.). Дэрыват ад сек‑, параўн. рэдкае каранёвае се́каць ’сячы? (ПСл), гл. сячы, секці з інструментальным суф. ‑іла, аб якім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 42. Таго ж паходжання сяка́ла (сіка́ла) ’тс’, магчыма, пад уплывам краса́ла ’тс’ (гл.) або дзеяслова высяка́ць (агонь).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
иссека́тьнесов.
1.уст. (вырубать)высяка́ць; выраза́ць;
2.(изрубать) сячы́, ссяка́ць;
3.(розгами и т. п.) сячы́, ссяка́ць, хваста́ць, схво́стваць; см.иссе́чь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Выціна́ць ’найграваць, напяваць’ (БРС); ’патончвацца ў ігры, спеве’ (Касп.); ’пець не словамі, а мелодыяй’ (Бір. Дзярж.), вытнуць ’выдатна сыграць на чым-небудзь’ (Сцяшк.). Укр.витина́ти ’высякаць, выразаць’; ’рабіць што-небудзь з запалам, з сілай (витина́ти гопака)’, польск.wycinać ’тс’. Да тнуць, цінаць (гл.). У семантычных адносінах параўн. рус.откалывать (трепака).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Драбі́ць ’драбіць’ (БРС, Сл. паўн.-зах.). Рус.дроби́ть, укр.дроби́ти, польск.drobić, чэш.drobiti, балг.дробя́, ст.-слав.дробити. Прасл.*drobiti ’драбіць і да т. п.’ Лічыцца роднасным з гоц.gadraban ’выдоўбваць, высякаць’. Фасмер, 1, 539; Бернекер 1, 226; Трубачоў, Эт. сл., 5, 119. Слаўскі, 1, 166 (услед за Махэкам) непераканаўча звязвае слав. слова з літ.trapùs ’ломкі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крэ́мень, ‑ю, м.
1. Вельмі цвёрды мінерал, разнавіднасць крэменязёму, які раней выкарыстоўвалі для высякання агню (цяпер скарыстоўваецца ў керамічнай і шкляной прамысловасці). Высякаць агонь з крэменю. □ Пахадзіўшы ля камення, адшукаў ён моцны крэмень і нарэзаў ім узоры, а яны — зіхцяць, як зоры.Дубоўка.
2.перан. Пра чалавека з цвёрдым, стойкім характарам. — Вы ў гэтага хлапчука ні аб чым не пытайцеся. Не скажа. Гэта не хлопец, а крэмень.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)