Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
рэдагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., што.
1. Чытаць, правяраць і выпраўляць які‑н. тэкст, рукапіс, праводзіць літаратурную апрацоўку тэксту, рукапісу. Рэдагаваць артыкул. □ Матэрыялы ў насценную газету ўсё больш прыбывалі. А Сёмка Чыжык з запалам рэдагаваў яе.Каваль.
2. Кіраваць выданнем чаго‑н., быць рэдактарам. Рэдагаваць падручнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хітры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Праяўляць хітрасць. Відаць, толькі гордасць не дазваляла прызнацца, як цяжка быць дачкой генерала, як даводзіцца хітрыць, каб не сказаць дома праўды, куды ідзеш.Карпюк.— Не, у мяне яшчэ ёсць справы, — Мядзведзеў хітрыў: ён не хацеў бесцырымонна выпраўляць капітана з кабінета.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
korrigíeren
vtвыпраўля́ць, уно́сіць папра́ўкі
korrigíerte Zeit — спарт. пале́пшаны час
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
amend
[əˈmend]
v.t.
1) рабі́ць папра́ўкі (у зако́не, прапано́ве)
2) папраўля́ць, паляпша́ць
3) выпраўля́ць(памы́лкі), карэгава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
карэхідо́р
(ісп. corregidor, ад corregir = выпраўляць)
каралеўскі чыноўнік у Іспаніі часоў феадалізму, які выконваў функцыі адміністратара і суддзі ў гарадах і правінцыях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Рыхтава́ць ’прыводзіць у стан гатоўнасці’, ’гатаваць’, ’працаваць над чым-небудзь’ (ТСБМ), ’выпраўляць’ (Яруш.), рыхтава́цца ’рабіць прыгатаванні’, ’збірацца’ (ТСБМ; віл., беласт., в.-дзв., Сл. ПЗБ; Гарэц.), рихтовацьца ’тс’ (Нас.), рыхту́нак ’падрыхтоўка’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел.рихтовати ’рыхтаваць’, с.-в.-ням.richten ’накіроўваць’ (Чартко, Дасл. па літ. і мове, Гродна, 1967). Сюды ж рыхтова́ць ’парадкаваць, раўняць канцы калод у плыце’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
emend
[ɪˈmend]
v.
1) прапанава́ць зьме́ны ці папра́ўкі (у тэ́ксьце, зако́не)