канчатко́вы, -ая, -ае.

1. Які не будзе больш пераглядацца, змяняцца; беспаваротны.

Канчатковае заключэнне камісіі.

Канчатковае рашэнне.

2. Які з’яўляецца вынікам, завяршэннем або ажыццяўленнем чаго-н.

К. прадукт.

К. вынік.

Канчатковая мэта.

3. Поўны, даведзены да канца.

Канчатковая перамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

толк, -у, м.

1. Сэнс, сутнасць, разумнае меркаванне аб чым-н.

Дайсці да толку.

2. Карысць, добры вынік.

З гэтага будзе т.

◊

Без толку — без карысці, упустую, дарма.

Да толку — дарэчы, да месца.

З толкам — з розумам, разумна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Untersúchungsbefund

m -(e)s, -e

1) вы́нік дасле́давання

2) юрыд. вы́нік сле́дства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

укамплектава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укамплектаваць; вынік гэтага дзеяння. Сафрон Іванавіч пачаў вадзіць пальцам па спісах укамплектавання школ. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

backfire

[ˈbæk,faɪr]

1.

n.

1) адваро́тны вы́бух, запа́л

2) адваро́тны вы́нік

2. [,bækˈfaɪr]

v. Figur.

мець адваро́тны вы́нік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hangover [ˈhæŋəʊvə] n.

1. пахме́лле

2. (from) перажы́так (з) міну́лага; вы́нік, аста́ткавая з’я́ва;

His cough is a hangover from a bad illness he had. Яго кашаль – вынік хваробы, якая ў яго была.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dorobek, ~ku

dorob|ek

м.

1. набытак, маёмасць;

2. дасягненне, здабытак; вынік;

~ek wielu lat pracy — вынік шматгадовай працы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

павелічэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. павялічыць, павялічыцца.

2. Вынік такога дзеяння; велічыня, колькасць, на якія што‑н. павялічана. Павелічэнне зарплаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгро́м, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разграміць. // Сляды, вынік гэтага дзеяння. На двары поўны разгром. Шмат друзу, растаптаныя гільзы ад патронаў. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

total​1 [ˈtəʊtl] n. цэ́лае, су́ма; вы́нік, падраху́нак;

in total у вы́ніку, ра́зам, ца́лкам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)