вы́гін

1. Кругавы заварот ракі, калена (БРС). Тое ж за́вараць, за́хін, кручок, выгіна́стасць, лучок, за́хісць (Слаўг.), вы́гіб (БРС).

2. Паглыбленне, нізіна (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

twist1 [twɪst] n.

1. выгіба́нне, перакру́чванне; скажэ́нне;

give a twist скру́чваць

2. вяро́ўка, шнуро́к

3. вы́гіб, вы́гін; паваро́т; вы́віх;

a twist of fate нечака́ны паваро́т лёсу;

twists and turns дэта́лі, падрабя́знасці

be round the twist infml здурне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лука́, ‑і, ДМ луцэ; мн. лукі, лук; ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой. Рачулачка журчыць і булькае па каменнях, загінаецца ў лукі, у абаранкі, у затокі. Бядуля. Лука выглядала пышным старасвецкім садам, дзе замест пладовых дрэў раслі разложыстыя.. дубы. Колас.

2. Выгіб пярэдняга ці задняга краю сядла. — Давай, браток, развітаемся. — Трымаючыся за луку сядла, лейтэнант нагнуўся і пацалаваў Мішу. — Я яшчэ вярнуся. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

curvature

[ˈkɜ:rvətʃʊr]

n.

1) згіб -у m.

2) вы́гібm., вы́гін -у m.э́чкі, даро́гі); выпу́класьць f., скрыўле́ньне n.

a curvature of the spine — скрыўле́ньне пазвано́чніка

3) крывізна́ f., крыва́я лі́нія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

загі́б м разм, загі́н м inknickung f -, -en, Knckung f (на паперы); Begung f -, -en, Krümmung f -, -en (выгіб, выгін);

2. перан bweichung f -, -en (ухіл); Übersptzung f -, -en, Übergriff m -(e)s, -e (перагіб)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Bugung

f -, -en

1) згіна́нне

2) (vor D) схіле́нне (перад кім-н.)

3) грам. склане́нне, спражэ́нне

4) падпарадкава́нне (unter A – каму-н.)

5) тэх. вы́гін, вы́гіб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sweep1 [swi:p] n.

1. падмята́нне, вымята́нне;

The room needs a good sweep. Пакой трэба добра падмесці.

2. узма́х, разма́х;

with a swe ep of the arm узма́хам рукі́

3. вы́гіб, вы́гін; пава ро́т (дарогі)

at a sweep адны́м ма́хам;

make a clean sweep адчапі́цца; атрыма́ць канчатко́вую перамо́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

crook

[krʊk]

1.

n.

1) крук -а́ m.

2) вы́гін -у m., вы́гібm. (у рацэ́), загі́б -у m., лука́ f.

3) згіб -у m. (рукі́ ў ло́кці)

4) informal круце́ль -яля́, махля́р -а́ m.; зло́дзей -я m.

2.

v.i.

закру́чваць (-ца), загіна́ць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зало́м 1, ‑а і ‑у.

1. Дзеянне паводле дзеясл. заломваць — заламаць ​1 (у 1 знач.).

2. ‑а. Заломленае месца на чым‑н. Залом на суку. // Круты, рэзкі выгіб, паварот чаго‑н. [Адась Гушка] знік за заломам акопа. Чорны. Строга звёўшы тонкія, з сярдзітым заломам бровы,.. [Малання] азірнулася. Мележ.

3. ‑а. Зблытаны і заламаны чараўніком пук жытніх сцяблоў, які, па ўяўленню забабонных людзей, мог наклікаць бяду на гаспадара нівы. Вядзьмар і шэпча, і заломы вырывае, і ўсялякім чарадзействам займаецца. Якімовіч.

•••

Заламаць залом гл. заламаць ​1.

зало́м 2, ‑а, м.

Буйны і тлусты каспійскі селядзец. Ужо запаўняюць шырокія бочкі Срабрыстыя омулі, сыты залом. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лані́ты ’шчокі’ (слуц., клец., Жд. 1) і ў літар. мове ўстар. паэт. ’тс’ (ТСБМ). Бел.-паўд.-слав. ізалекса (Цыхун, БЛ, 5, 50). Параўн. славен. рэзьянск. laníta, серб.-харв. чак. lȃnita, макед., балг. радоп. лани́та, ла́нта ’тс’. Рус., укр. лани́ты, лани́та — са ст.-слав. ланита ’тс’. Прасл. ol‑n‑ita ’сагнутая частка цела’ (а ў Слаўскага, 4, 460 і ol‑n‑itva > толькі польск. łanitwa ’палазы саней’) — роднаснае да ст.-грэч. ὠλένη ’локаць’, лац. ulna ’ніжняя частка рукі, локаць’, гоц. aleina, ст.-в.-ням. elina, брэт. ilin ’локаць’, ст.-інд. āṇíṣвыгіб’, ’загваздка’. Фасмер (2, 457) у ліку славянскіх паралелей падае і чэш. lanitva ’шчака, твар’, якое, аднак, Махэк₂ (320) выводзіць з герм. *an[t]vīlta (> ням. Autlitz). Раней аб olnita пісалі таксама Лідэн, Arm. St., 1906, 127–129; Покарны, 307–308).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)