inflection

[ɪnˈflekʃən]

n.

1) інтана́цыя (го́ласу)

2) зьме́на канча́ткаў у сло́ве (склане́ньне або́ спражэ́ньне)

3) згіна́ньне, выгіна́ньне n.

4) вы́гін вы́гіб -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спірагі́ра

(н.-лац. spirogyra, ад гр. speira = выгіб + gyros = кола)

ніткаватая зялёная водарасць сям. спірагіравых, якая трапляецца ў прэсных вадаёмах са стаячай вадой, утвараючы пену.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bend​1 [bend] n.

1. згіб, вы́гіб, дуга́

2. паваро́т;

a sharp bend in a road рэ́зкі паваро́т даро́гі

3. нахі́л (галавы, цела і да т.п.)

♦

round the bend BrE, infml звар’яце́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спіры́лы

(н.-лац. spirilla, ад гр. speira = выгіб)

бактэрыі, якія маюць форму спіральна выгнутых або дугападобных палачак; жывуць у вадаёмах, глебе, трапляюцца ў гноі гною, страўніку жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пра́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.

Адчуваць моцную прагу да чаго‑н.; моцна жадаць чаго‑н. Нізкія дрэўцы, нядаўна пасаджаныя на набярэжнай, пажаўцелыя, чахлыя. І яны прагнуць свежага паветра і чыстай вады. Лынькоў. [Валодзю] як бы хацелася аддаліць той момант, якога ён даўно прагнуў, момант спаткання з маці. Чорны.

прагну́ць, ‑гну́, ‑гне́ш, ‑гне́; ‑гнём, ‑гняце́; зак., што.

Пры дапамозе чаго‑н. цяжкага зрабіць прагіб, выгіб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гін

1. Кругавы заварот ракі, калена (БРС). Тое ж за́вараць, за́хін, кручок, выгіна́стасць, лучок, за́хісць (Слаўг.), вы́гіб (БРС).

2. Паглыбленне, нізіна (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

twist​1 [twɪst] n.

1. выгіба́нне, перакру́чванне; скажэ́нне;

give a twist скру́чваць

2. вяро́ўка, шнуро́к

3. вы́гіб, вы́гін; паваро́т; вы́віх;

a twist of fate нечака́ны паваро́т лёсу;

twists and turns дэта́лі, падрабя́знасці

♦

be round the twist infml здурне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

флексато́н

(ням. Flexaton, ад лац. flexio = выгіб + гр. tonos = павышэнне голасу)

ударны музычны інструмент, які складаецца са стальной гібкай пласцінкі і двух шарыкаў на гібкіх ножках, прымацаваных да аднаго канца гэтай пласцінкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лука́, ‑і, ДМ луцэ; мн. лукі, лук; ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой. Рачулачка журчыць і булькае па каменнях, загінаецца ў лукі, у абаранкі, у затокі. Бядуля. Лука выглядала пышным старасвецкім садам, дзе замест пладовых дрэў раслі разложыстыя.. дубы. Колас.

2. Выгіб пярэдняга ці задняга краю сядла. — Давай, браток, развітаемся. — Трымаючыся за луку сядла, лейтэнант нагнуўся і пацалаваў Мішу. — Я яшчэ вярнуся. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

curvature

[ˈkɜ:rvətʃʊr]

n.

1) згіб -у m.

2) вы́гіб -у m., вы́гін -у m. (рэ́чкі, даро́гі); выпу́класьць f., скрыўле́ньне n.

a curvature of the spine — скрыўле́ньне пазвано́чніка

3) крывізна́ f., крыва́я лі́нія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)