wyświecać

незак. гіст. праганяць; выганяць з ганьбай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вымётывать​I несов.

1. выкіда́ць, выкі́дваць;

2. адклада́ць, кла́сці;

3. выганя́ць; см. вы́метать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cast out

а) выганя́ць (з краі́ны), высяля́ць

б) выкіда́ць (з кра́ю, з тава́рыства)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flush​2 [flʌʃ] v.

1. прамыва́ць, змыва́ць (струменем вады); спуска́ць ваду́ (у прыбіральні); прамыва́цца, змыва́цца;

infml выганя́ць

2. (па)чырване́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Выдвара́ць ’вытураць, высяляць’ (БРС, КТС); ’перабіраць, капрызіць’ (БРС), выджвара́тися ’блазнаваць, крыўляцца’ (Бес.). Рус. выдворя́ть ’выганяць, высяляць’, рус. дыял. выдворя́ться ’крыўляцца, капрызіць; хваліцца’, укр. видвара́ць ’выганяць, высяляць’. Ад двор. Значэнні ’крыўляцца, капрызіць’ з’яўляюцца, відавочна, калькай польск. dworować ’служыць’; ’кпіць’; параўн. чэш. dvořiť si ’ганарыцца чым-небудзь’, dvořský ’дасціпны, цікавы, забаўны (чалавек)’. У польск. і чэш. мовах яны ўстанавіліся па ўзору ням. Hof machen, hofieren, франц. faire la cour (Брукнер, 105; Махэк₂, 136 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вызыба́ць ’расхістаўшы, выцягваць’; ’вызваляць з бяды’ (Нас.); ’выганяць’ (Хрэст. дыял., 33, віц.), вызыбацца ’вырасці’ (КТС). Рус. дыял. калуж. вызыба́ть ’падымаць, выцягваць’, валаг. ’выкідваць’, смал., пск. ’атрымліваць (доўг)’. Да зыбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

expel

[ɪkˈspel]

v.t.

1) выпі́хваць, выштурхо́ўваць

2) выганя́ць; выключа́ць; выкіда́ць

to expel from school — вы́ключыць са шко́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Выганя́сты, выго́ністы ’гонкі, выносны’ (Янк. III). Ад выганя́ць ’хутка расці’ (да гнаць), суфіксацыя ‑я́сты, ‑і́сты, характэрная для ўтварэння якасных прыметнікаў, часцей ад назоўнікаў; параўн. чэш. паралель výhon ’расток, адростак’, vyhnati ’выпусціць расток’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пярэ́палах, ‑у, м.

1. Тое, што і перапалох. Рабцэвічу зрабілася няёмка за пярэпалах, што нарабіў ён сваім прыходам. Мехаў.

2. звычайна мн. (пярэ́палахі, ‑аў). Хвароба, якая, згодна з забабоннымі ўяўленнямі, узнікае ад спалоху. — Ды ўжо ж, прыйдзецца да бабкі ісці, пярэпалах выганяць, — жартам адказала Алаіза. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

banish [ˈbænɪʃ] v.

1. выганя́ць, высыла́ць; праганя́ць;

He was banished to Siberia. Яго выслалі ў Сібір.

2. fml адганя́ць (думкі); пазбаўля́цца (страху); пераадо́льваць (пачуцці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)