прастрэ́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Страляючы, прабіць наскрозь. — Другому [дыверсанту] пагранічнік прастрэліў руку, каб выбіць зброю, бо ён забіў бы Моначы. Прокша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́трапаць, ‑плю, ‑плеш, ‑пле; заг. вытрапі; зак., што.

1. Ачысціць ад кастрыцы трапаннем. Вытрапаць лён.

2. Разм. Выбіць, вытрасці што‑н. Вытрапаць посцілку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́таўчы, ‑таўку, ‑таўчаш, ‑таўча; зак., што.

Разм.

1. Здратаваць, вытаптаць. [Жанчына:] — А як жа ж агарод? Там жа свінні націнне вытаўкуць. Мележ.

2. Выбіць. Вытаўчы шыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odkurzyć

зак. ачысціць ад пылу; выбіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́хлестнуть сов., однокр. прост.

1. (хлестнув чем-л., удалить, выбить) вы́біць;

2. (выплеснуть) вы́плюхнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ламаць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

1. Адламаўшы, аддзяліць. Выламаць палку, штыкеціну.

2. Зламаўшы, выбіць, высадзіць. Выламаць дзверы.

•••

Выламаць з калена — пра немагчымасць дастаць, знайсці што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́бай ’выбаіна’ (Гарэц., Байк. і Некр., КСП), вы́баіна (Мат. Гом.), выбо́іна (Шат., БРС), выбо́й (КЭС, лаг., Жыв. сл.), укр. ви́бій ’ямка ў земляной падлозе; выбоіна’, вибо́іна, рус. вы́бой, выбо́ина ’тс’, польск. wybój ’выбоіна’. Ад выбіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stuffing [ˈstʌfɪŋ] n.

1. фарш, начы́нка

2. набі́ўка (падушкі)

♦

knock/beat/take the stuffing out of smb. вы́біць пы́ху з каго́-н., паста́віць каго́-н. на ме́сца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́красаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выбіць, высечы крэсівам (іскру, агонь). Намацалі [старцы] ў кішэнях — ды ні ў кога крэсіва няма, каб агню выкрасаць. Якімовіч.

выкраса́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да вы́красаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчака́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Спец.

1. Выбіць на паверхні металічных вырабаў узор, адбітак; пакрыць чаканкай.

2. Апрацаваць шво, месца злучэння ў якім‑н. металічным вырабе з мэтай сціскання. Расчаканіць заклёпачныя швы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)