parokonny
параконны;
wóz parokonny — параконны воз
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
furmanka
ж. фурманка; падвода, павозка, воз
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Накале́снік ’воз (сена)’ (жытк., Мат. Гом.), рус. уральск. наколёсник ’невялікі воз (сена)’. Да калёсы ’воз’, параўн. каляснік ’воз (сена і інш.)’, літаральна ’колькі змяшчаецца на калёсы’, тая ж мадэль — навільнік ’колькасць чаго-небудзь, што змяшчаецца на вілы, можна ўзяць на вілы’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cart1 [kɑ:t] n.
1. двухко́лка; воз, калёсы, драбі́ны
2. каля́ска; та́чка
♦
put the cart before the horse ста́віць калёсы напе́радзе каня́, рабі́ць (што-н.) шы́варат-навы́варат
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
самату́гам нареч.
1. (без помощи тягловой силы) на себе́;
цягну́ць воз с. — тащи́ть воз на себе́;
2. перен. свои́ми си́лами;
рабі́ць с. — де́лать свои́ми си́лами
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
паўсклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Ускласці ўсё, многае. Паўскладаць мяхі на воз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
jolty
[ˈdʒoʊlti]
adj.
дро́гкі, які́ трасе́ (пра воз або́ даро́гу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rozklekotany
расхістаны, разбіты;
rozklekotany wóz — разбіты воз
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вы́масціць, ‑машчу, ‑масціш, ‑масціць; зак., што.
Услаць каменем, дрэвам і пад. дарогу, плошчу. Вымасціць дарогу бярвеннем. // Выслаць чым‑н. мяккім для зручнага карыстання. Вымасціць гняздо травою. □ [Хлопец] вымасціў сенам воз, напаіў коней і запрог у воз свайго каня. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рыдва́н ’вялікая дарожная карэта’ (ТСБМ), ’дужы чалавек’ (Сцяц., Сцяшк. Сл.), ридва́нъ, ридва́нчикъ ’адкрытая лёгкая каляска’ (Нас.), ст.-бел. рыдванъ ’крыты воз’ (1582), рус. дыял. рыдва́н ’воз для снапоў’, ’калымага’, укр. ридв́ан. Слова прыйшло праз польскую мову, параўн. польск. rydwan ’карэта’, ’воз, калёсы’, з с.-в.-ням. reitwagen, нова-в.-ням. Reitwagen ’калёсы, воз’ (Булыка, Запаз., 290; Фасмер, 3, 527; Брукнер, 471).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)