histrionic [ˌhɪstriˈɒnɪk] adj. fml (неадабральна)

1. сцэні́чны, акцёрскі

2. тэатра́льны, ненатура́льны; шту́чны;

histrionic merriness шту́чная весяло́сць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

напускны́, ‑ая, ‑ое.

Ненатуральны, штучны, няшчыры. Напускная весялосць. Напускная суровасць. □ [У Перагуда] было многа напускнога, і ён трохі фарсіў сваім дзівацтвам. Колас. Ігар з напускной важнасцю — мужчына! — адказвае коратка: «Парадак». Данілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неесте́ственный ненатура́льны; (искусственный) шту́чны; (необычайный) незвыча́йны;

неесте́ственная улы́бка ненатура́льная ўсме́шка;

неесте́ственная весёлость шту́чная (ненатура́льная) весяло́сць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падбадзёрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., ого.

Надаць, падбавіць каму‑н. упэўненасці, cілы, бадзёрасці; падняць настрой. Маленькая пахвала завуча падбадзёрыла хлопчыка. Пальчэўскі. Практыка акрыліла семінарыстаў, падбадзёрыла іх, вярнула весялосць. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесшаба́шны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Бестурботны, заліхвацкі. Бесшабашная весялосць.

2. Шалапутны, безразважны. Бесшабашная галава. □ Валя ведала, што мае ўладу над гэтым бесшабашным хлопцам, і ўсё-такі пачынала баяцца яго. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lústigkeit

f - вясе́лле; весяло́сць, до́бры настро́й, ра́дасць; заба́ўнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Múnterkeit

f - бадзёрасць, весяло́сць; жва́васць; шпа́ркасць, спры́тнасць; ке́млівасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

анакрэанты́чны

(ад гр. Anakreont = імя старажытнагрэчаскага паэта 6 ст. да н.э.)

які датычыць паэзіі, што апявае радасці жыцця, каханне, весялосць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ава́цыя

(лац. ovatio = радасць, весялосць)

бурныя, працяглыя апладысменты, якія суправаджаюцца радаснымі воклічамі, з выпадку адабрэння чаго-н. або прывітання каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АНАКРЭАНТЫ́ЧНАЯ ПАЭ́ЗІЯ,

лёгкая жыццярадасная лірыка, пазбаўленая суму і глыбокіх перажыванняў. Назва ад імя стараж.-грэч. паэта Анакрэонта, асн. матывамі песень якога былі каханне, бестурботная весялосць, віно. Анакрэантычныя вершы ў Францыі пісалі А.Шэнье, Вальтэр, П.Беранжэ; у Германіі — І.Глейм, Г.Лесінг; у Расіі — М.Ламаносаў, Г.Дзяржавін, К.Бацюшкаў, А.Пушкін і інш. У бел. паэзіі матывы анакрэатычнай паэзіі ў лірыцы М.Багдановіча.

т. 1, с. 332

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)