чуде́сный

1. (являющийся чудом) цудо́ўны; (удивительный, необычайный) дзіво́сны; (волшебный) чарадзе́йны;

ве́ра в чуде́сное ве́ра ў дзіво́сы (цу́ды);

чуде́сное спасе́ние дзіво́снае выратава́нне;

2. (чудный, прекрасный) цудо́ўны;

чуде́сный день цудо́ўны дзень;

у него́ чуде́сный вид у яго цудо́ўны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

каталі́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каталіцызму, да католікаў. Каталіцкая царква. Каталіцкія абрады. Каталіцкая вера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыса́днік, ‑а, м.

Кветнік каля хаты; агародчык. Прыйшоўшы дамоў, Вера Васільеўна ўзялася паліваць кветкі ў прысадніку. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Cujus regio, ejus religio*

Чыя вобласць, таго і вера.

Чья область, того и вера.

бел. У чужой царкве не папраўляй свечак. У чужой царкве абедню не служаць.

рус. В чужой монастырь со своим уставом не ходят. Указчик Ерёма, указывай дома.

фр. Il faut vivre â Rome comme à Rome (Надо жить в Риме так, как живут в Риме).

англ. When in Rome do as the Romans do (В Риме поступай, как римляне).

нем. In Rom tu, wie Rom tut (В Риме поступают так, как поступает римлянин).

* Принцип, устаноўлены ў 1555 г. у выніку Аўгсбургскага міру.

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

веравызна́нне, ‑я, н.

Разнавіднасць якога‑н. веравучэння ў спалучэнні з уласцівай яму абраднасцю; вера. Каталіцкае веравызнанне. Свабода веравызнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uwierzenie

uwierzeni|e

н. вера;

nie do ~a — нельга паверыць; неверагодна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

іншаве́р’е, ‑я, н.

Уст. Іншая ў параўнанні з чыёй‑н. вера, рэлігія; прыналежнасць да іншага веравызнання; не пануючае веравызнанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

animism

[ˈænɪ,mɪzəm]

n., Philos.

анімі́зм -у m. (ве́ра ў дух і душу́ ў ко́жнай рэ́чы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Вераго́дны. Параўн. укр. вірогі́дний (у помніках і вернегодный), польск. wiarygodny, чэш. věrohodný. Да *godьnъ ’годны, дастойны’ і *věra ’вера’. Але, здаецца, можна ставіць пытанне аб запазычанні бел. і ўкр. слова з зах.-слав. моў (з польскай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аніматы́зм

(ад лац. animatus = адушаўлёны)

вера ў безасабовую адушаўлёнасць прадметаў і з’яў акаляючай рэчаіснасці — характэрная рыса ўсіх першабытных рэлігій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)