хаху́ля, -і, мн. -і, -ху́ль, ж.

Вадзяная жывёліна атрада насякомаедных з каштоўным футрам бура-шэрага колеру, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. хахулёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sandstorm [ˈsændstɔ:m] n. пясча́ная бу́ра, саму́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

валя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. каго-што. Нахіліўшы, абарочваць, перакульваць.

Бура валяе дрэвы.

2. заг. валя́й(це). Ужыв. ў якасці пабуджэння да дзеяння (разм.).

Валяй па дровы!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tempest [ˈtempɪst] n. бу́ра; навальні́ца

♦

a tempest in a tea-pot AmE бу́ра ў шкля́нцы вады́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бур​II (африкандер) бур, род. бу́ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tempest

[ˈtempɪst]

n.

1) навальні́ца, бу́ра f.

2) Figur. забурэ́ньне n., бу́ра, бу́ча f.

a tempest of anger — бу́ра гне́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rainstorm [ˈreɪnstɔ:m] n. лі́вень з урага́нам, бу́ра, навальні́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

magnetic storm

магні́тная бу́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мяце́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

1. Снежная бура, завея.

Разгулялася м.

2. Народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе з частымі зменамі фігур і паваротамі.

|| прым. мяце́лічны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак.

Бушаваць некаторы час. Бура пабушавала і сціхла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)