Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сцвярдзе́ць, ‑ее; зак.
Стаць цвёрдым. Цяпер, пры марозіку, усё тут сцвярдзела, зраўнялася, затым яшчэ сняжку нядаўна падсыпала, дык .. можаш падумаць, што сапраўды брук у цябе пад нагамі або нават асфальт.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
paving
[ˈpeɪvɪŋ]
n.
1) матэрыя́л для машчэ́ньня даро́г
2)
а) брукава́ньне ву́ліцаў, даро́г
б) брук -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
|| зак.вы́масціць, -машчу, -масціш, -масціць; -машчаны (да 2 знач.), замасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 2 знач.) інамасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 3 знач.).
|| наз.машчэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
база́льтавы, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з базальту. У пеннай красе між базальтавых скал Плыве параход.Хведаровіч.// Які мае адносіны да базальту. Базальтавыя крапінкі заіскрыліся рознакаляровымі агеньчыкамі.Шыцік.// Зроблены з базальту. Базальтавы брук. Базальтавая лава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стрых ‘гарышча’ (астрав., ДАБМ, камент., 777). З польск.strych ‘тс’, якое запазычана з с.-в.-ням.esterîch, esterich, estrich ‘плітачная падлога; брук’, ням.Estrich ‘гліняная падлога; абмазка падлогі або сцяны цвёрдай гладкай масай’. Борысь (583) мяркуе, што першасным значэннем было ‘гарышча, абмазаная глінай або нейкай іншай масай’. Гл. яшчэ Брукнер, 521.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
брусча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
1.зб. Брускі з каменю, дубу для брукавання вуліц, дарог і пад. Мінуўшы горад Тчэў, выязджаем на шырокую, вымашчаную брусчаткай шашу.Брыль.
2.Разм.Брук з такіх брускоў. За.. [камбатам], грукочучы ботамі па брусчатцы, рынуліся ўсе.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
causeway
[ˈkɔzweɪ]1.
n.
1) грэ́бля f., даро́га на падвышэ́ньні
2) брук -у m. (даро́га)
2.
v.t.
1) насла́ць грэ́блю, праве́сьці даро́гу
2) брукава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Fáhrbahn
f -, -en
1) брук, прае́зджая [ездава́я] ча́стка
2) чыг. рэ́йкавы пуць
3) марск. фарватэ́р
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сту́кат, ‑у, М ‑каце, м.
Моцны бесперапынны стук. Стукат і грукат, Машыны навокал снуюць.Астрэйка.Праз гэты грукат, да якога тут даўно прывыклі і людзі, і коні, і птушкі, сёння прабіваецца бадзёры стукат малатка па жалезе, нагадваючы мінулую касавіцу.Брыль.Брук грыміць стукатам колаў і конскіх падкоў.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)