лоск м., прям., перен. гля́нец, род. гля́нцу м.; (блеск) бляск, род. бля́ску м.; бліску́часць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

metallic [məˈtælɪk] adj.

1. металі́чны

2. металі́чны, падо́бны да мета́лу (пра гук, бляск і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

splendor, ~u

м. бляск, пышнасць, вялікапышнасць, раскоша

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uświetniać

незак. co надаваць бляск (урачыстасць) чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uświetnić

зак. co надаць бляск (урачыстасць) чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Налашчы́ць ’адбяліць (пражу)’ (Мат. Гом.), налосціцца ’наглянцавацца, зашмальцавацца’ (ТС). Да лоск ’бляск, глянец’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ганабла́сты

(ад гр. ganos = бляск + бласты)

тое, што і адамантабласты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бля́скат, ‑у, М ‑каце, м.

Разм. Тое, што і бляск (у 1 знач.). Абаўецца навокал зямля Да бляскату ў яркую зелень. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыяме́нтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыяменту, уласцівы яму (у 1 знач.). Дыяментавы бляск. // Зроблены з дыяменту, упрыгожаны дыяментам. Дыяментавы пярсцёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Glanz

m -es, -e бляск, гля́нец, ззя́нне

im ~e des Rúhmes stéhen* — быць у зені́це сла́вы

~ gében* — наво́дзіць бляск [гля́нец]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)