Gleiß

m -es паэт. бляск, лоск

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

странцыяні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Бясколерны ці з зеленаватым, жаўтаватым, шараватым адценнем мінерал, які мае шкляны бляск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sheen [ʃi:n] n. бляск; ззя́нне;

hair with a golden sheen валасы́ з залаты́м во́дбліскам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антрацы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

Від каменнага вугалю, які мае чорны колер, яркі бляск і вызначаецца вялікай цеплатворнасцю.

[Ад грэч. antrax — вугаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sheen

[ʃi:n]

n.

бляск -у, гля́нец-цу m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gleam​1 [gli:m] n. (of) праме́нь; во́дбліск; про́бліск; бляск;

a gleam of hope про́бліск надзе́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крампава́ць

(ням. krempeln)

надаваць бляск ваўняным тканінам, прыгладжваючы ворс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Hélle

f -

1) святло́, бляск

2) я́снасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Луны́ ’бляск, глянец, мігаценне’ (в.-дзв., Нар. сл.). Да луна́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лоск м., прям., перен. гля́нец, род. гля́нцу м.; (блеск) бляск, род. бля́ску м.; бліску́часць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)