эмітэнт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Той, хто ажыццяўляе эмісію 1 (дзяржава, банк, установа.)

[Ад лац. emittens, emittentis — які выпускае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deposit​2 [dɪˈpɒzɪt] v.

1. кла́сці

2. дэпані́раваць; кла́сці ў банк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bank​1 [bæŋk] n.

1. банк;

a branch bank філія́л ба́нка

2. фонд, агу́льны запа́с; рэзе́рв;

a blood bank запа́с крыві́ (для пералівання);

a data bank банк да́ных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blood bank

банк крыві́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

commercial bank

камэрцы́йны банк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дылер назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Асоба, фірма, банк, што займаюцца перапродажам тавараў, купляй-продажам каштоўных папер, валюты і пад. і дзейнічаюць за свой кошт і ад свайго імя.

|| прыметнік: дылерскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

іпатэ́чны эк Hypothéken-, hypothekárisch;

іпатэ́чныы банк Hypothékenbank f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

асігноўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.

Дакумент, адрасаваны банку распарадчыкам крэдыту, паводле якога банк праводзіць выплату або пералічэнне асігнаванай сумы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учотны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для ўчоту. Учотная картка. Учотны лісток.

2. Спец. Які звязаны з учотам вэксаляў. Учотны банк. Учотны працэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bank, ~u

м. банк;

bank dyskontowy — уліковы банк;

bank emisyjny — эмісійны банк;

bank kredytowy — крэдытны банк;

konto w ~u — рахунак у банку;

bank danych — камп. база даных;

po ~u! — карц. па банку!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)