ocena

ocen|a

ж. ацэнка;

~a pracy — ацэнка працы;

poddać ~ie — ацаніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

густаўшчы́на, ‑ы, ж.

Разм. Ацэнка якіх‑н. з’яў толькі з пункту гледжання свайго суб’ектыўнага густу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

журы́, нескл., н.

Група спецыялістаў, якая прысуджае ўзнагароды і прэміі на конкурсах, выстаўках, спаборніцтвах. Ацэнка журы. Журы конкурсу.

[Фр. jury.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нездавальня́юча,

1. Прысл. да нездавальняючы.

2. у знач. наз., нескл., н. Адмоўная ацэнка ведаў студэнтаў і паводзін вучняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негаты́ў², -ты́ву, м. (разм.).

Адмоўны вынік якіх-н. дзеянняў, адмоўны пачатак; увогуле факты, звесткі, эмоцыі і пад. адмоўнага характару.

Ён ва ўсім бачыць толькі н.

|| прым. негаты́ўны, -ая, -ае.

Н. вынік.

Негатыўная ацэнка.

Негатыўныя эмоцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВАЛЬВА́ЦЫЯ

(ад франц. évaluation ацэнка),

вызначэнне каштоўнасці, вартасці замежнай валюты ў нацыянальнай грашовай адзінцы.

т. 3, с. 490

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

appraisal

[əˈpreɪzəl]

n.

ацэ́нка; ацэ́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прызна́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. прызнацца, прызнаць.

2. Словы, у якіх хто-н. прызнаецца ў чым-н.

Пачуць чыё-н. п.

3. Станоўчая ацэнка, адносіны з боку каго-, чаго-н.

Карыстацца агульным прызнаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́ра, -ы, мн. -ы, мар, ж.

1. Тое, што створана ўяўленнем, фантазіяй.

Прыгожыя мары.

2. Прадмет жаданняў, імкненняў.

М. ўсяго жыцця.

3. Аб чым-н. незвычайна прыгожым; вышэйшая ацэнка чаго-н. (разм.).

Не туфлі, а м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

негаты́ўны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да негатыва. Негатыўная плёнка.

негаты́ўны ​2, ‑ая, ‑ае.

Адмоўны. Негатыўныя адносіны. Негатыўная ацэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)