discrete

[dɪˈskri:t]

adj.

1) своеасаблі́вы; асо́бны, індывідуа́льны

2) адасо́блены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

раздзе́льны (асобны) getrénnt; gesóndert; éinzeln;

раздзе́льная апрацо́ўка Sónderbehandlung f -;

раздзе́льнае напіса́нне Getrénntschreibung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Со́бскі ‘ўласны’ (Ласт.; мёрск., Жыв. НС; Касп.). Да соб‑ (гл. собіць, асобны).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пала́та¹, -ы, ДМ -ла́це, мн. -ы, -ла́т, ж.

1. Вялікі, пышна аздоблены будынак, памяшканне (уст).

Княжацкія палаты.

2. Асобны пакой у бальніцы, лячэбнай установе.

Шпітальная п.

|| прым. пала́тны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

індывідуа́льны, -ая, -ае.

1. Уласцівы канкрэтнаму індывідууму, асабісты.

Індывідуальныя рысы характару.

2. Які ажыццяўляецца асобнымі людзьмі, не калектыўны.

Індывідуальная працоўная дзейнасць.

Індывідуальная гаспадарка.

3. Асаблівы для кожнага індывідуума.

І. падыход.

4. Асобны, адзінкавы.

І. выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

раздражня́льны, -ая, -ае.

1. Які хутка прыходзіць у стан раздражнення; уразлівы, чуллівы.

Р. чалавек.

Р. характар.

2. Звязаны з уздзеяннем якога-н. раздражняльніка на арганізм або на асобны орган.

Р. працэс.

|| наз. раздражня́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уды́х, ‑у, м.

Кожны асобны ўпуск паветра ў лёгкія пры дыханні, які чаргуецца з выдыхам; проціл. выдых. Зрабіць глыбокі ўдых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ке́лля ’асобны пакой манаха ў манастыры’ (ТСБМ). Ст.-рус. келия < с.-грэч. κέλλα (Фасмер, 2, 222).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

distinct

[dɪˈstɪŋkt]

adj.

1) выра́зны, я́сны

2) асо́бны, паасо́бны

3) адро́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

разде́льный

1. асо́бны, паасо́бны; раздзе́льны;

2. (чёткий) раздзе́льны, выра́зны;

3. юр. раздзе́льны;

разде́льный акт раздзе́льны акт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)