basic

[ˈbeɪsɪk]

1.

adj.

1) гало́ўны; асно́ўны; пачатко́вы

2) Chem. асно́ўны

2.

n.

гало́ўная ча́стка; асно́ўны пры́нцып, асно́ўнае пра́віла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пры́ма, -ы, ж. (спец.).

1. Першы, асноўны гук гамы.

2. Першая струна смычковага музычнага інструмента.

3. Інструмент, голас, які выконвае вядучую партыю ў аркестры, хоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Спец. Галоўны, асноўны тон ладу.

[Іт. tonica.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

keynote [ˈki:nəʊt] n. асно́ўная ду́мка; асно́ўны пры́нцып; лейтматы́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эзо́павы, -а і эзо́паўскі, -ая, -ае.

Мова, стыль і пад., багатыя алегорыямі, намёкамі і іншымі прыёмамі з мэтай скрыць прамы (асноўны) сэнс выказвання.

Эзопава мова.

Эзопаўскі стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

básisch

a хім. асно́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

канстытуцыя,

асноўны закон дзяржавы.

т. 7, с. 598

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

basal

[ˈbeɪsəl]

adj.

асно́ўны, фундамэнта́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даміна́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да дамінанты; асноўны, пануючы. Дамінантныя прыметы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

basic [ˈbeɪsɪk] adj.

1. асно́ўны, гало́ўны

2. элемента́рны; пачатко́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)