усцягну́ць, -ягну́, -я́гнеш, -я́гне; -ягні́; -я́гнуты; зак.

1. каго-што. Цягнучы, падняць наверх або з цяжкасцю ўнесці, узвезці на што-н. высокае.

У. мех на вышкі.

2. што. Надзець, апрануць з цяжкасцю або накрыцца чым-н., нацягнуць на сябе што-н. (разм.).

Ледзь ужо ўсцягнула гэту сукенку.

У. ватовую коўдру.

|| незак. усця́гваць, -аю, -аеш, -ае і усцяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́дам прысл. rǘckwärts, rücklings;

апрану́ць што-н за́дам напе́рад etw. verkéhrt ánziehen*;

ісці́ за́дам rǘckwärts géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

włożyć

зак.

1. укласці; пакласці;

włożyć do pudełka — укласці ў скрынку;

2. апрануць, надзець;

włożyć na siebie — апрануць на сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Нашу́шкацца, нашуштацца ’многа надзець на сябе’ (ТС, жытк., Жыв. сл.). Да шу́шкацца ’апрануць на сябе шмат’ і ’поркацца, шамацець, шаптацца’, параўн. нашу́шкацца ’нагаварыцца шэптам’ (Нас.), а таксама рус. нашу́шкаться, начу́чкаться ’многа на сябе адзець’ (дан., СРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Апрана́ць 1, апранацца, апрануць, апрануцца, апранаха, магчыма, сюды ж уласнае імя Апраніч (ад *апрана ’адзенне’ — Бірыла, Бел. антр., 2, 22). Рус. дыял. опрянать(ся), опрянуть(ся) ’адзець, накрыць’. Ст.-бел. (XV ст.) опрянути ’асядлаць’ (Карскі, Труды, 313). Ад *ob‑pręt‑nǫti, *prętati ’хаваць’ (гл. апратаць). Трубачоў, пісьм. паведамл. У тлумачэнні Супруна (Веснік БДУ, 1971, 2, 62–64) памылковае сумяшчэнне апранаць 1 і апранаць 2.

Апрана́ць 2, апрануць, опрянуць, опрянуцца ’моцна ўдарыць, ударыцца’ (Касп., Нас.). Ад зафіксаванага ў Насовіча прануць (прянуць) ’ударыць’ (гл.). Супрун (Веснік БДУ, 1971, 2, 62–64) памылкова сумяшчае з апранаць 2 слова апранаць 1, якое мае іншае тлумачэнне (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паддзява́ць

1. (падчапіць) áufgabeln vt;

2. перан. разм. (каго-н.) áufziehen* vt, hänseln vt;

3. разм. (апрануць) únterzíehen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сні́зак (сні́зык) ‘кажух разам з сярмягай’ (віц., Шн. 3). Параўн. зах. і паўд.-рус. сни́зка ‘армяк і тулуп зверху’, сни́зок, сни́зки ‘кажух з каптанам, кажух з армяком, пара верхняй адзежы, для цяпла’. Да ніз (гл.), параўн. выраз адзець пад ніз ‘апрануць пад верхнюю адзежыну што-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nałożyć

зак.

1. накласці; пакласці;

2. надзець, апрануць;

nałożyć drogi — даць гаку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апра́нены

1. оде́тый; наде́тый;

2. разг. оде́тый;

3. (у каго, у што) наря́женный (кем, во что), оде́тый (кем, во что);

1-3 см. апрану́ць;

◊ а. (апра́нуты) з іго́лачкі — оде́тый с иго́лочки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апрана́ць несов.

1. (каго, што) одева́ть; (што на каго) надева́ть;

2. (каго, што) разг. (обеспе́чивать оде́ждой) одева́ть;

3. (у каго, у што) наряжа́ть (кем, во что), одева́ть (кем, во что); см. апрану́ць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)