narration [nəˈreɪʃn] n. fml

1. апавяда́нне, раска́званне

2. ды́ктарскі тэкст; а́ўтарскі камента́рый

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Erzählung

f -, -en апавяда́нне, раска́з, апо́весць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

быль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Тое, што сапраўды было, адбывалася, у адрозненне ад небыліцы.

Пераплялася б. з небыліцай.

2. Апавяданне аб праўдзівым здарэнні.

Б. перадаецца з пакалення ў пакаленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Міф ’старажытнае фантастычнае паданне’, ’вымысел’ (ТСБМ). Кніжнае запазычанне са ст.-грэч. μῡθος ’слова, мова, апавяданне, вестка’, ’апавяданне пра багоў і герояў’, ’байка, казка, вымысел’, прыстасаванае да візантыйскага вымаўлення (Фасмер, 2, 629). Праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 77). ЕСУМ (3, 486) дапускае сувязь з myslь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перадрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

1. Надрукаваць нанава.

П. апавяданне ў газеце.

2. Перапісаць на пішучай машынцы.

П. рукапіс.

|| незак. перадруко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перадруко́ўванне, -я, н. і перадру́к, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снатво́рны мед., перен. снотво́рный;

с. парашо́к — снотво́рный порошо́к;

~нае апавяда́нне — снотво́рный расска́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свя́зный скла́дны, звя́зны;

свя́зный расска́з скла́днае (звя́знае) апавяда́нне;

свя́зная речь звя́зная (скла́дная) гаво́рка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сказа́ние лит. (предание) пада́нне, -ння ср.; (рассказ) сказа́нне, -ння ср., апавяда́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фабліо́, нескл., н.

Народны жанр сярэдневяковай французскай літаратуры: невялікае вершаванае або празаічнае апавяданне, пераважна гумарыстычнага або бытавога характару.

[Фр. fabliau ад лац. fabula.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывапі́сны, -ая, -ае.

1. гл. жывапіс.

2. Прыгожы, варты быць адлюстраваным у жывапісе.

Ж. куток Беларусі.

3. перан. Вобразны, яркі, выразны (пра мову, стыль і пад.).

Жывапіснае апавяданне.

|| наз. жывапі́снасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)