Алень з вялікімі рагамі (у самца), які водзіцца ў горных лясах Алтая, Забайкалля, Цянь-Шаня і інш.
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
reindeer
[ˈreɪndɪr]
n., pl. -deer or deers
але́нь -я m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
caribou
[ˈkærəbu:]
n., pl. -bous or coll. -bou
паля́рны але́нь
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ка́рлікавы, ‑ая, ‑ае.
Вельмі малы. Карлікавы рост. Карлікавая гаспадарка.// У назвах народ жывёл і відаў раслін, якія вызначаюцца сваімі малымі памерамі. Карлікавы алень. Карлікавая бяроза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ren
n -s, -e i -er паўно́чны але́нь
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
археаме́рыкс
(ад археа- + гр. meryks = алень)
старажытнае жвачнае ростам з ягня, якое жыло ў эацэнавую эпоху.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Са́рна ’горная каза з невялікімі рагамі’ (ТСБМ, Гар., Др.-Падб., Банк і Некр., Янк. БП, Бес.). Рус.зах.сарна́ ’тс’, укр.са́рна (побач з серна) ’тс’. Запазычанне з польск.sarna ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 563) > праслав.*sьrna (Брукнер, 482). Апошняе роднаснае лат.sirna ’сарна, казуля’, ст.-прус.sirvis ’алень’, лац.cervus ’алень’, cornu ’рог’, авесц.srvā ’рог, ногаць’, гоц.haúrn ’рог’. Падрабязна гл. Фасмер, 3, 609.