Zeremoníe

f -, -í¦en цырымо́нія, абра́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гука́нне, -я, н. (разм.).

1. гл. гукаць.

2. Перагукванне, каб сабрацца разам.

○

Гу́канне вясны — старажытны язычніцкі вясновы абрад, які сімвалізуе абуджэнне прыроды пасля працяглай зімы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пацалу́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пацалунка. Пацалункавы абрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяці́ць², свячу́, све́ціш, све́ціць; незак., каго-што.

Выконваць над кім-н., чым-н. царкоўны абрад асвячэння.

С. ваду.

С. хату.

|| зак. асвяці́ць, асвячу́, асве́ціш, асве́ціць; асвячо́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

obrzęd, ~u

м. абрад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пама́заннік, ‑а, м.

Манарх, над якім учынілі абрад памазання на царства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́стрыг, ‑у, м.

Царкоўны абрад прыняцця манаства, які суправаджаецца падстрыганнем валасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахрысці́цца, ахрышчуся, ахрысцішся, ахрысціцца; зак.

Прыняць хрысціянскую веру праз абрад хрышчэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франкмасо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да франкмасона, франкмасонства. Франкмасонскі абрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rite

[raɪt]

n.

1) абра́д, рытуа́л -у m.

rite of baptism — абра́д хро́сту

2) звы́чай -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)