restriction [rɪˈstrɪkʃn] n. (on) абмежава́нне;

restrictions on immigration абмежава́нні на імігра́цыю;

import restrictions абмежава́нні на і́мпарт;

speed restrictions абмежава́нні ху́ткасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Begrénzung

f -, -en

1) абмежава́нне

2) мяжа́, грані́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уці́ск, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціскаць ​2.

2. Грубае абмежаванне ў правах каго‑н.; прыгнёт. Сацыяльны ўціск. Каланіяльны ўціск. □ Улады ішлі з уціскам новым, Адно, што ведалі — караць. Забраў апошнюю карову Той прыстаў, што крычаў: ура! Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неабмежава́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якому не ўласціва абмежаванне ў чым‑н. Неабмежаваная колькасць. Неабмежаваная ўлада. □ Мастацкая літаратура заклікана адлюстроўваць усе сферы дзейнасці чалавека, значыць, і выяўленчыя сродкі яе практычна неабмежаваныя. Юрэвіч. [Вялікая Кастрычніцкая сацыялістычная рэвалюцыя] стварыла ўсе ўмовы для неабмежаванага росквіту творчых сіл і магчымасцей чалавека. Шматаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакаліза́цыя

(фр. localisation, ад лац. localis = мясцовы)

абмежаванне якога-н. дзеяння або з’явы пэўнай прасторай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

mph (пісьмовае скар. ад miles per hour) ко́лькасць міль за гадзі́ну;

a 60 mph speed limit абмежава́нне ху́ткасці да 60 міль у гадзі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Límit

n -s, -s i -e) мяжа́, грані́ца, лімі́т, абмежава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сэрвіту́т

(лац. servitus, -tutis = павіннасць, падначаленасць)

1) абмежаванае права карыстацца чужой уласнасцю (напр. права праезду, праходу праз зямельны ўчастак суседа), а таксама права на абмежаванне ўласніка ў пэўных адносінах;

2) абмежаванне ўлады дзяржавы над якой-н. тэрыторыяй на карысць іншай дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вы́вет ’вылік, выключэнні’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус. вывѣтъ ’выключэнне’ (з XV ст.). Корань той жа, што і ў савет, рус. ответ і інш.; параўн. ст.-рус. вѣтъ ’рада, дагавор’ (Фасмер, 2, 367), на думку Мельнічука (Восточносл. и общ. яз., 109), вытворнае ад *větiti ’гаварыць’, для якога было характэрным першапачатковае значэнне ’адзначаць галінкай, выключаць’ (прасл. větь ’галінка’), тады вывет ’абмежаванне’, параўн. у Зізанія ц.-слав. извѣтъ, перакладзенае ст.-бел. вымовка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

restraint [rɪˈstreɪnt] n.

1. (on) абмежава́нне;

without restraint без абмежава́нняў;

restraint on the export of some products абмежава́нні на э́кспарт некато́рых праду́ктаў

2. стры́манасць

3. утаймава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)