wyłożyć

зак.

1. выкласці, вылажыць, выняць; дастаць;

wyłożyć ze skrzyni — выняць са скрыні;

2. выслаць, выкласці; абкласці; абліцаваць;

wyłożyć ściany kaflami — выкласці сцены кафляй;

3. выдаткаваць, зрасходаваць;

wyłożyć pieniądze na co — выдаткаваць грошы на што;

4. вытлумачыць; выкласці;

wyłożyć kołnierz — адкласці каўнер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́ложить сов.

1. (вынуть откуда-л.) вы́лажыць, мног. павыклада́ць, павыкла́дваць; (много чего-л.) вы́класці, мног. павыклада́ць, павыкла́дваць;

2. (покрыть поверхность чем-л.) вы́лажыць, мног. павыклада́ць, павыкла́дваць; вы́масціць, мног. павымо́шчваць; (кругом) аблажы́ць, абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць; (выстлать) вы́слаць, мног. павысціла́ць;

3. (отделать обшивкой) уст. аблямава́ць, мног. пааблямо́ўваць, абшы́ць, мног. паабшыва́ць;

4. (соорудить из камня, кирпича) злажы́ць, скла́сці, мног. пасклада́ць, паскла́дваць, вы́лажыць, мног. павыклада́ць, павыкла́дваць;

5. перен. (высказать), разг. вы́лажыць, вы́класці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покры́ть сов.

1. (закрыть) накры́ць, мног. панакрыва́ць; (застлать) засла́ць, мног. пазасціла́ць; (крышей) накры́ць, мног. панакрыва́ць; (краской, позолотой) пакры́ць;

2. (обить) абі́ць, абабі́ць; (обшить тканью) пакры́ць, пацягну́ць;

3. (окутать) пакры́ць; (тучами, облаками) абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць; (туманом, дымом) засла́ць, мног. пазасціла́ць; (мраком, тьмой) аху́таць, агарну́ць;

4. (заглушить) заглушы́ць;

5. перен. (славой, почётом) пакры́ць;

6. (долги, счета, издержки) пакры́ць; (оплатить) аплаці́ць;

7. (скрыть чью-л. вину, проступок, виновника) пакры́ць;

8. (расстояние) пакры́ць;

9. карт. пабі́ць, пакры́ць;

10. (случить) пакры́ць; см. покрыва́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уложи́ть сов.

1. (положить) пакла́сці, мног. пакла́сці, пасклада́ць, паскла́дваць;

уложи́ть на дива́н пакла́сці на кана́пу;

уложи́ть все кни́ги в я́щик пакла́сці (пасклада́ць, паскла́дваць) усе́ кні́гі ў скры́нку;

2. (положить спать) пакла́сці, укла́сці (спаць), мног. пакла́сці (спаць);

3. (расположить в определённом порядке) укла́сці; (сложить) скла́сці, мног. пасклада́ць, паскла́дваць;

4. (уместить) разг. укла́сці;

5. (обложить) абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць; (выложить) вы́класці, мног. павыклада́ць, павыкла́дваць; см. укла́дывать;

6. (убить) разг. забі́ць;

он уложи́л двух за́йцев ён забі́ў двух за́йцаў;

◊

уложи́ть в гроб увагна́ць у магі́лу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пада́так м. эк. Stéuer f -, -n;

пада́так з абаро́ту Úmsatzsteuer f;

адзі́ны пада́так Éinheitssteuer f;

грашо́вы пада́так Géldsteuer f;

пада́так на дада́ную ва́ртасць Méhrwertsteuer f;

дадатко́вы пада́так Nébensteuer f, Náchsteuer f; zúsätzliche Stéuer;

пада́так на зарпла́ту Lóhnsteuer f

пада́так на звышпрыбы́так Stéuer auf Méhrgewinn;

мясцо́вы пада́так Lokálsteuer f;

натура́льны пада́так Naturálsteuer f, Naturálabgaben pl;

пада́так на нерухо́масць Immobíli¦ensteuer f;

падахо́дны пада́так Éinkommensteuer f;

прагрэсі́ўны пада́так Progressívsteuer f;

прамы́ пада́так dirékte Stéuer;

пада́так на прыбы́так Gewínnsteuer f, Gewínnabführung f;

пада́так на про́даж Verkáufssteuer f;

уско́сны пада́так indirékte Stéuer;

абкла́сці пада́ткам mit Stéuer belégen;

збіра́ць пада́ткі Stéuern erhében* [éinziehen*];

зніжа́ць пада́ткі Stéuern herábsetzen [ermäßigen];

павыша́ць пада́ткі Stéuern erhöhen;

плаці́ць пада́ткі Stéuern entríchten [(be)záhlen];

ухіля́цца ад вы́платы пада́ткаў Stéuern hinterzíehen*;

неабклада́льны пада́ткам stéuerfrei;

абклада́нне насе́льніцтва пада́ткамі die Bestéuerung der Bevölkerung;

павелічэ́нне пада́ткаў die wáchsende Bestéuerung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ГЕ́НРЫХ

(Henri),

імя правіцеляў сярэдневяковай Германіі і «Свяшчэннай Рымскай імперыі».

Генрых І Птушкалоў (каля 875—2.7.936), герцаг Саксоніі (Генрых; з 912) і герм. кароль (у 919—936), заснавальнік Саксонскай дынастыі. Выбраны каралём пасля смерці Конрада I. Шляхам кампрамісаў ліквідаваў мяцяжы герцагаў Швабіі (919) і Баварыі (921). Стабілізаваў каралеўскую ўладу, пабудаваў мноства крэпасцей (бургаў), стварыў моцнае коннае войска. Далучыў Латарынгію (925), перамог венграў каля Рыядзе на р. Унструт (933), намагаўся абкласці данінай палабскіх славян, заснаваў марку (пагран. вобласць) у Шлезвігу (935). Яго пераемнікам стаў старэйшы сын (гл. Атон І).

Генрых II Святы (6.5.973, г. Бад-Абах, Германія — 13.7.1024), герцаг Баварыі (Генрых IV; з 995), герм. кароль (з 1002), імператар «Свяшчэннай Рым. імперыі» (у 1014—24). З Саксонскай дынастыі. У 1007 заснаваў епіскапства Бамберг. Умацаваў панаванне імперыі ў Паўн. (1004) і Паўд. (1021/22) Італіі. Праз падтрымку царквы клапаціўся пра ўмацаванне сваёй улады. У 1146 кананізаваны царквой.

Генрых III (28.10.1017—5.10.1056), герцаг Баварыі (з 1027), герм. кароль (з 1028), герцаг Швабіі, Карынтыі і кароль Бургундыі (з 1038), імператар «Свяшчэннай Рым. імперыі» (у 1046 — 56). З Франконскай (Салічаскай) дынастыі. Сын Конрада II. Самастойна правіў з 1039. У час паходу ў Італію (1046—47) скінуў рым. пап, якія сапернічалі паміж сабой; пазней неаднаразова прызначаў кандыдатаў на папскі прастол. Дамогся прызнання залежнасці ад імперыі Венгрыі і Багеміі (Чэхіі).

Генрых IV (11.11.1050, г. Гослар, Германія — 7.8.1106), кароль з 1056, імператар у 1084—1106 (каранаваны як імператар у Рыме антыпапам Кліментам III). З Франконскай (Салічаскай) дынастыі. Сын Генрыха III. Самастойна правіў з 1065. Задушыў Саксонскае паўстанне 1073—75. З 1076 на працягу больш як 20 гадоў вёў з рым. папамі (Грыгорыем VII і інш.) барацьбу за інвестытуру, адным з эпізодаў якой было т.зв. «хаджэнне ў Каносу».

Генрых V (11.8.1086 — 23.5.1125), кароль з 1106, імператар у 1111—25 (нашчадак прастола з 1098). Апошні з Франконскай (Салічаскай) дынастыі. Сын Генрыха IV. Пры жыцці бацькі зблізіўся з яго праціўнікамі — рымскім папам і часткай ням. курфюрстаў. Стаўшы правіцелем, аднавіў барацьбу з папствам за інвестытуру, якая завяршылася Вормскім канкардатам (1122).

Генрых VI (1165, г. Німвеген, цяпер г. Неймеген, Нідэрланды — 28.9.1197), германскі кароль (з 1190) і імператар (у 1191—97), кароль Сіцыліі (з 1194). З дынастыі Гогенштаўфенаў (гл. Штаўфены). Сын Фрыдрыха І Барбаросы. У 1186 ажаніўся са спадчынніцай сіцылійскага прастола Канстанцыяй. Падтрымаў франц. караля Філіпа II у яго барацьбе супраць англ. караля Рычарда І Львінае Сэрца (восенню 1192 паланіў Рычарда і пратрымаў яго ў палоне каля 2 гадоў). У 1194 захапіў Сіцылію. Апантаны ідэяй стварэння «сусв. манархіі» Гогенштаўфенаў, пачаў падрыхтоўку да вайны супраць Візантыі; у час прыгатаванняў і памёр.

Генрых VII (1274 ці 1275—24.8.1313), кароль з 1308, імператар у 1312—13 (каранаваны як імператар у Рыме). З дынастыі Люксембургаў. Сын Генрыха III Люксембургскага. Выбраны каралём большасцю курфюрстаў. У 1310 праз дынастычны шлюб дамогся перадачы чэш. прастола свайму сыну Іагану (Ян Люксембургскі). Пазней, намагаючыся зноў падпарадкаваць імперыі Італію, здзейсніў туды паход.

т. 5, с. 159

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)