Юрыст, які абараняе абвінавачанага на судзе, вядзе чыю‑н. справу. [Марыся:] — Хутка будзе суд, а пан Крукоўскі падкупіў адвакатаў, якія будуць абараняць Рыгора.Бажко.// Аб тым, хто заступаецца за каго‑н. — Пакінь Лазавенка! Я не люблю адвакатаў, — нахмурыўся, Ладыпіп і сярдзіта адышоў убок.Шамякін.
[Лац. advocatus — заступнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
adwokatować
незак.разм.абараняць, заступацца;
adwokatować komu — быць чыім заступнікам (абаронцам)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АБАРО́НА СУДО́ВАЯ,
сукупнасць працэсуальных гарантаваных законам дзеянняў, накіраваных на ахову правоў і інтарэсаў грамадзян. У Рэспубліцы Беларусь ажыццяўляецца судом праз дакладна рэгламентаваны парадак разгляду спраў, бакам даюцца аднолькавыя магчымасці ў працэсе. Грамадзяне маюць права абскарджваць у судзе неправамерныя дзеянні органаў дзярж. кіравання і службовых асоб, у касацыйным парадку суд. пастановы, абараняць сваю маёмасць і асобу і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ва́рта¹, -ы, ДМ -рце, ж.
1. Група людзей, прызначаная ахоўваць каго-, што-н.
Паставіць варту.
2. Вартаванне, абавязкі па ахове чаго-н.
Заступіць на варту.
3. Пункт вартавання, пост.
Паставіць на варту.
◊
Быць на варце — ахоўваць, абараняць што-н.
На варцечаго (быць або стаяць; высок.) — ахоўваючы і абараняючы што-н.
На вартучаго (высок.) — на абарону.
Узяць пад варту — арыштаваць.
|| прым.вартавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).
Вартавыя пункты.
Пад аховай вартавых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Бра́ма ’вароты’, укр.бра́ма, рус.дыял.бра́ма. Запазычанне з польск.brama ’тс’ (ст.-польск.brana, brama, brona, broma), якое запазычана з чэш.brána ’тс’ (а гэта да дзеяслова *borniti ’абараняць’). Бернекер, 74; Брукнер, 38; Фасмер, 1, 206; Слаўскі, 1, 41; Рыхардт, Poln., 36; Рудніцкі, 192; Кюнэ, Poln., 46. Ст.-бел.брама, брана, брона < польск.brama, brana, brona (Булыка, Запазыч.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абараня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Адбіваць напад праціўніка, ворага. Звычайна.. [янот] стараецца схавацца ў пару, але калі яго дагналі і ратунку няма, ён абараняецца мужна і заўзята.В. Вольскі.// Адстойваць свае інтарэсы, правы, погляды. Раптам зрабілася крыўдна, што на бюро.. [Андрэй] не абараняўся, як належыць камсамольскаму важаку.Асіпенка.
2.Зал.даабараняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
thesis[ˈθi:sɪs]n. (pl.theses)
1. дысерта́цыя;
a doctoral/PhD thesis до́ктарская дысерта́цыя;
a master’s thesis магі́старская дысерта́цыя;
uphold/defend a thesisабараня́ць дысерта́цыю
2. тэ́зіс
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
такты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тактыкі (у 1 знач.). Тактычная задача. □ [Прыборны:] — Тактыка няправільная... Тактычная памылка. Нельга падрыўнікоў пасылаць адных. Іх трэба прыкрываць, абараняць...Шамякін.[Перагуд:] Днём ён [Караневіч] быў на тактычных занятках у першым батальёне.Крапіва.// Які звязаны з правядзеннем бою. Тактычная разведка.
2. Які мае адносіны да тактыкі (у 2 знач.). Тактычныя рознагалоссі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vertéidigen
1.
vt (gegenA) абараня́ць, барані́ць (каго-н., што-н. ад каго-н., чаго-н)
j-n vor Gerícht ~ — абараня́ць каго́-н. у судзе́
2.
(sich) барані́цца, трыма́ць абаро́ну
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абаро́на, ‑ы, ж.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.абараняць — абараніць і абараняцца — абараніцца.
2. Сукупнасць сродкаў, накіраваных на забеспячэнне краіны, народу ад нападу ворагаў. Абарона сацыялістычнай Айчыны ёсць свяшчэнны абавязак кожнага грамадзяніна СССР.Канстытуцыя СССР.
3. Сістэма абарончых збудаванняў. Прарваць абарону праціўніка. Участак абароны.
4. Абарончы бок у судовым працэсе, у гульні. Пярэчанне абароны. Гуляць у абароне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)