старэ́йшынства, ‑а, н.

Гіст. Званне, абавязкі старэйшыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шту́рманства, ‑а, н.

Занятак, пасада, абавязкі штурмана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выко́нваючы

1. прил. исполня́ющий;

в. абавя́зкі — исполня́ющий обя́занности;

2. деепр. выполня́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stellv.

= stellvertretend – выконваючы абавязкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абсле́давальніцкі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з дзейнасцю абследавальніка. Абследавальніцкія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайтава́ць 1. Гл. вайдаваць.

Вайтава́ць 2 ’працаваць’ (Мат. Гом.). Гэты дзеяслоў падае Насовіч са значэннямі ’выконваць абавязкі войта’ і ’шумець, бушаваць’. Магчыма, вайтаваць да войт (Кюнэ, Poln., 115). Параўн. вайдаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абавя́зак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне.

Усеагульны воінскі а.

Ускласці на сябе абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праваздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мець права і несці абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кватар’е́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кватар’ера. Кватар’ерскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́клерскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маклера. Маклерскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)