абсле́давальніцкі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з дзейнасцю абследавальніка. Абследавальніцкія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайтава́ць 1. Гл. вайдаваць.

Вайтава́ць 2 ’працаваць’ (Мат. Гом.). Гэты дзеяслоў падае Насовіч са значэннямі ’выконваць абавязкі войта’ і ’шумець, бушаваць’. Магчыма, вайтаваць да войт (Кюнэ, Poln., 115). Параўн. вайдаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абавя́зак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне.

Усеагульны воінскі а.

Ускласці на сябе абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губерна́тарстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Быць губернатарам, выконваць абавязкі губернатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяда́цельскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да засядацеля. Засядацельскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кватар’е́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кватар’ера. Кватар’ерскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́клерскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маклера. Маклерскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праваздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мець права і несці абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секцыяне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да секцыянера. Секцыянерскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экскурсаво́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экскурсавода. Экскурсаводныя абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)