Verbum

пастая́ць, -таю́, -таі́ш, -таі́ць; -таі́м, -таіце́, -тая́ць; -то́й; зак.

1. гл. стаяць.

2. Стаяць (у 1, 2, 4, 6, 8 і 9 знач.) некаторы час.

3. заг. пасто́й(це). Ужыв. ў знач.: пачакай(це), не спяшайся (спяшайцеся), а таксама як выражэнне здзіўлення, нязгоды, прыпамінання чаго-н. (разм.).

Пастой, давай пагаворым.

па́ства, -ы, ж., зб. (уст.).

Вернікі, прыхаджане якой-н. царквы.

па́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Прыстасаванне для лоўлі звяроў.

Паставіць пастку на шашка.

2. Нечаканая небяспека, засада.

Унікнуць пасткі на дарозе.

3. перан. Хітры манеўр для заманьвання праціўніка ў небяспечнае становішча.

Прыдумаць пастку для ворага.

|| прым. па́сткавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

пасто́й, -ю, м.

Стаянка войск, ваенных на прыватных кватэрах.

Развесці салдат на п.

пасто́птваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Стаптаць усё, многае.

Дзеці пастоптвалі абутак.

пасто́чвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; зак.

Зрабіцца тонкім ад тачэння — пра ўсё, многае.

пасто́чваць¹, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Стачыць¹ усё, многае.

П. нажы.

пасто́чваць², -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Стачыць³ усё, многае.

пастрае́нне гл. строіць².

пастраля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Правесці некаторы час, займаючыся стральбой.

П. у цэль.

2. каго. Расстраляць, забіць усіх, многіх.

Карнікі пастралялі людзей.

3. што. Расходаваць пры стральбе.

П. усе патроны.