Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
аблы́таць, аблы́тваць
1. (чым-н.) umwíckeln vt; umschnü ren vt;
2.перан. (увесціўзман) betrügen vt, in die Írre führen, írrelei ten vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абмачы́цца
1. (чым-н.) etw. über sich gíeßen*; sich mit etw. begíeßen*;
2. (падсябе) разм. sich nass máchen; ins Bett máchen [nässen] (уложку)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абсыпа́ннен.
1. (чым-н.) Bestréuen n -s; Überschǘtten n -s;
2. (чаго-н.) Herábfallen n -s; Ábbröckeln n - (раскрышванне); Láubfall m -s (лісця)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зама́хвацца, замахну́цца
1. (zum Schlág) áusholen (чым-н. mit D);
2.перан., разм. (паквапіцца):
зама́хвацца на чужу́ю маёмасць versúchen sich (D) frémdes Éigentum ánzueignen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
знаёміцца
1. sich (einánder) vórstellen, sich (miteinánder) bekánnt máchen; (з кім-н.) j-n kénnenlérnen;
2. (з чым-н.) sich bekánnt [vertráut] máchen (mit D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Гра́біць ’грабіць’ (БРС). Параўн. рус.гра́бить, укр.гра́бити, польск.grabić, балг.гра́бя, ст.-слав.грабити і г. д. Прасл.*grabiti ’хапаць, грабіць, браць; зграбаць і да т. п.’ Да і.-е.*ghrōbh‑; параўн. ст.-інд.grāháyati ’прымусіць схапіць’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 97; Фасмер, 1, 449–450; Траўтман, 95–96; Бернекер, 1, 344; Слаўскі, 1, 333–334. Ад гэтага прасл. дзеяслова ўтворана *grabja, *grabji ’граблі, грэбень’ (’тое, чым зграбаюць’): бел.гра́блі, рус.гра́бли, укр.граблі́, польск.grabie, чэш.hrábě і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Квіт ’пісьмовае пасведчанне аб чым-небудзь, квітанцыя, білет’ (ТСБМ, Нас., Грыг., Гарэц., Сл. паўн.-зах., З нар. сл., Жд. 3, КЭС, лаг., Касп.), ’хопіць, канец’ (ТСБМ, Касп., Нас., Бяльк.), ’вокліч незадавальнення чыім-небудзь нецярпеннем’ (Нар. лекс., Янк. БП). Апошняе ў выразе квіт тваёй міласці. Ст.-бел.квитъ ’квіт’ (з 1529 г.). Са ст.-польск.kwit ’тс’ (Булыка, Запазыч., 146). Польск.kwit у сваю чаргу з с.-лац.quitus ’вольны ад абавязкаў’ (магчыма, праз с.-в.-ням.quit ’вольны, аплачаны’) (Слаўскі, 3, 496).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Надаража́цца ’здзекавацца’ (Бяльк.), ’рабіць наперакор, на злосць; дражніцца, кпіць’ (жлоб., Жыв. сл.), надражицца ’ганьбаваць, здзекавацца, рабіць прыкрасць’ (Нас.), надари‑ жывацца ’дражніцца з кім-н., злаваць каго-н.’ (міёр., Нар. сл.), надаражацца ’зрабіць што-небудзь назло’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), рус.надориживаться ’фанабэрыцца, выхваляцца чым-небудзь’, надражнАться ’насміхацца’. Калі прыняць за зыходную форму са слоўніка Насовіча, найбольш верагодна да дражніць (гл.), якое можа выступаць у рускіх гаворках у форме дражить, драживать (СРНГ), тады іншыя формы ўзніклі шляхам устаўкі галоснага перад р (другаснае поўнагалоссе?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Наўмы́сля ’знарок, назнарок’ (Гарэц.; бялын., Янк. Мат., ТСБМ), наўмысле ’тс’ (Сцяшк.), наўмы́сня, наўмы́сне ’тс’ (Сл. ПЗБ, Ян., ТС, Янк. 2), надумысне ’тс’ (Сцяшк. Сл.), наўмысна ’тс’ (ТС), наўмысна ’тс’ (ТСБМ). Паводле Карскага (2–3, 78), гэта — дзеепрыметнік у функцыі прыслоўя, гл. умысля; па аналогіі з прыметнікамі сюды пранік н; паводле Шубы (Прыслоўе, 115), відаць, да ўмысл (гл.), у сувязі з чым у формах, што заканчваюцца на ‑я, назіраецца «дэфармацыя суфікса» (правільна наўмысле < *на ўмысле — месн. скл. адз. л.); наўмы́сна < *наўмысльна (там жа, 158).