Verbum

анлайнавы слоўнік

~~э́пуліс~~ эпулі́с

(ад эпі- + гр. ulon = ясна)

дабраякасная пухліна дзясен, якая назіраецца часцей за ўсё пры пастаянным раздражненні тканкі дзясен.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

этылацэта́т

(ад этыл + ацэтат)

складаны эфір, бясколерная лёгкая вадкасць; выкарыстоўваецца як растваральнік пры вырабе лакаў, кінаплёнкі, бяздымнага пораху і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эўры́стыка

(ад гр. heurisko = знаходжу)

1) сістэма лагічных прыёмаў і правіл тэарэтычнага даследавання;

2) метад навучання пры дапамозе навадных пытанняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

chęć

chę|ć

ж. жаданне; ахвота;

dobre ~ci — добрыя намеры;

nie mam ~ci — не маю ахвоты;

z ~cią — ахвотна; з ахвотаю;

pomimo najlepszych ~ci — пры ўсім жаданні;

~ć do życia — прага жыцця;

mam ~ć na lody — я хачу марожанага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zmysł, ~u

м.

1. пачуццё;

zmysł słuchu (wzroku) — пачуццё слыху (зроку);

2. пачуццё; разуменне;

zmysł humoru — пачуццё гумару;

być przy zdrowych ~ach — быць пры сваім розуме;

odchodzić od ~ów — вар’яцець;

stracić ~у — страціць прытомнасць; знепрытомнець;

dostać pomieszania ~ów — звар’яцець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

отобра́ть сов.

1. (взять обратно) узя́ць, забра́ць, мног. пазабіра́ць; (насильно) адабра́ць, мног. паадбіра́ць;

отобра́ть биле́ты при вхо́де забра́ць (пазабіра́ць, узя́ць) біле́ты пры ўвахо́дзе;

отбери́ у него́ мою́ кни́гу адбяры́ ў яго́ маю́ кні́гу;

2. (выбрать) адабра́ць, мног. паадбіра́ць, вы́браць, мног. павыбіра́ць;

отобра́ть спе́лые я́блоки адабра́ць (паадбіра́ць, вы́браць, павыбіра́ць) спе́лыя я́блыкі;

3. (собрать путём опроса) офиц. узя́ць;

отобра́ть свиде́тельские показа́ния узя́ць паказа́нні све́дак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

afloat

[əˈfloʊt]

adv.

1) на вадзе́, на мо́ры; на мо́рскай слу́жбе

2) у дзе́яньні

3) пры грашо́х

adj.

1) які́ плыве́, трыма́ецца на вадзе́ ці ў паве́тры

2) залі́ты, зато́плены

After the rain the whole cellar was afloat — Пасьля́ дажджу́ ўве́сь падва́л быў залі́ты вадо́ю

3) Figur. пашы́раны

Rumors of a revolt were afloat — Хадзі́лі чу́ткі пра бунт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ґе́лдаць ’хутка есці, глытаць’ (Сл. паўн.-зах.). Вельмі нагадвае рус. дыял. колтну́ть ’глытнуць’, укр. ковта́ти ’глытаць’, ст.-польск. kłtać ’тс’ (магчымыя сувязі ў Бернекера, 1, 660). Тады ў бел. мове азванчэнне зычных у зыходнага *калта́ць (> *галда́ць). Далей пры перанясенні націску на першы склад «аднаўляецца» «зыходнае» е.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кля́скаць ’удараць далоняй аб далонь, апладзіраваць’ (Нас., Шпіл., Нік., Няч.), ’рабіць разнастайныя гукі пры дапамозе трашчоткі лінейкай, клямкай’ (Нас.). Укр. класкати, рус. клескать ’тс’, польск. klaskać, kleskać, н.-луж. klaskaś ’тс’. Параўн. чэш. tleskati, славац. tlieskať ’тс’. Гукапераймальнае. Няма падстаў для праславянскай рэканструкцыі. Слова арэальна абмежаванае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Папле́ціна ’прут, якім прымацоўваецца салома да лат пры крыцці страхі’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Бяльк., Бір. Дзярж., Шн. 2, Янк. 3.), попле́ціна ’тс’ (Шушк.), ’кусок палкі’ (Бір. Дзярж.), ’доўгая палка’ (Сл. ПЗБ), ’жэрдка, якая кладзецца на кроквы’ (ТСБМ). Дэрыват з суф. ‑іна ад паплесці, папляту (гл. плесці).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)