грызну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да грызці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гушкану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да гушкацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дака́зчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто даказвае на каго‑н.; даносчык, нагаворшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Разм. Перашпурляць усё да канца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Аддзяліць недабраякаснае, бракоўнае. Адбракаваць маладняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адклява́ць, ‑клюе; зак., каго-што.

Клюючы, ад’есці, адарваць (пра рыбу). Адкляваць чарвяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстро́іць, ‑строю, ‑строіш, ‑строіць; зак., каго-што.

Абладзіць, агледзець; аздобіць. Адстроіць кватэру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсупо́ніць, ‑супоню, ‑супоніш, ‑супоніць; зак., каго-што.

Развязаць супоню, распрагчы каня; рассупоніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., каго.

Разм. Забіць, закалоць чым‑н. вострым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заўю́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Нагрузіць паклажай уючную жывёлу. Заўючыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)